Gewoon Mara!

Omdat ik in de eerste maanden van het jaar veel weken achtereen last had van flinke buikpijn en er op de echo altijd grote galstenen bij mij worden gezien (schijnt bij CF te horen), vond de longarts het prettig als ik eens door de MDL-arts werd gezien. Ik kreeg dus een doorverwijzing en kon er gisteren eindelijk terecht. Sebastiaan was vrij achteraf jammer ;)  en ging met me mee. Ik wist niet goed wat ik kon verwachten van deze afspraak en hoewel ik vorige week nog drie dagen obstipeerde, was de buikpijn inmiddels (gelukkig!) weg. Buikpijn is een moeilijke pijn om uit te leggen, zeker als je er op het moment van het poli-bezoek even geen last van hebt. In de wachtkamer hoorde ik keurig op tijd ' Mevrouw B. ?'. Een op het oog leuke, jonge kerel riep mijn naam om. 'Zal wel een co-assistent zijn', dacht ik. Maar niets bleek minder waar... Het was de arts zelf en van dichtbij was hij nog leuker dan vanuit de verte. Whahahaha! Plaatsgenomen aan tafel zwijmelde ik weg

Toen lief en ik in het jaar 2000 gingen samenwonen, betrokken we een bovenwoning in Rotterdam. Een stad die ik niet kende, waar ik niemand kende, maar die ongeveer halverwege onze twee ouderlijke huizen lag. Sebas werkte op dat moment al in Rotterdam en ik studeerde nog (Pedagogische Wetenschappen) in Utrecht. Met een vriendje werkend in de horeca was ik veel en avonden lang alleen thuis. En hoewel ik wel een sportschool in de buurt bezocht en me heel veilig en fijn voelde in onze wijk (Blijdorp), had ik er nog niet echt een netwerk opgebouwd. Uiteindelijk kozen we er dus voor om een kitten te nemen. Er kwam een lief, grijs en zacht wolletje bij ons wonen, luisterend naar de naam Amiga. En hoe schattig ze in het begin was, veranderde ze langzaam in een soort terror-kat. Amiga kon uren op schoot liggen en omdat ik dat ook erg gezellig vond, zat ik soms drie uur achter elkaar op de bank omdat ze zo lekker bij me lag. Echter opeens kon ze dan uithalen; beet ze me of krabte ze heel har

De beste samenvatting van de meivakantie is denk ik wel 'van slippers tot fleecetrui'. De eerste week was het prachtig weer en hadden we vooral veel afspraken (Pasen, borrels, boulderen, Koningsdag, overigens zeg ik nog steeds Koninginnedag ). In de tweede week gingen we lekker met zijn drietjes naar een leuk vakantieparkje  in de buurt van Lemmer. We kneuterden ons suf. Liepen lekker lang in ons 'pyama', lazen een boek, speelden een spelletje en gingen voor leuke uitjes. We bezochten Urk,  niet persé een aanrader , en Schokland daar vonden we helemaal niks aan...  en zochten geocaches in Ens. De mannen gingen indoor forelvissen terwijl ik er met een haakwerkje naast zat. En we gingen een dagje naar Bataviastad. Ook gebruikten we de kano's op het park.  Maar bovenal genoten we gewoon van het 'zijn'.