Gewoon Mara!

Aan de stilte hier te merken, gaat het leven gewoon haar heerlijke 'gangetje'. Op medisch gebied is het een soort van rustig. Ik kamp met wat naweeën van een lange keelontsteking, maar het is niet mijn longen ingezakt. Ook was mijn dexa-scan (botdichtheidsmeting) wat verslechterd. Ondanks dat ik de overgang weer helemaal uit ben, is de osteporose in mijn rug weer wat verslechterd en heb ik nog steeds osteopenie in mijn linkerheup. Maar wat ik daar mee moet, is me op dit moment nog niet helemaal duidelijk. Ik zit te wachten op allerlei doktersoverleggen.  Na de maand vernevelen met Quinsair, begon ik eind september met een maand vernevelen van de Cayston. Hoewel ik daardoor wel wat meer sputum heb en eigenlijk beter functioneer met de Quinsair, verdroeg ik het goed en kon ik het dagelijks leven prima door draaien. Tijdens de herfstvakantie ging Vic weer boulderen in Fontainebleau en had ik het hele weekeind het huis voor mezelf. Ik heb weer heerlijk aan mijn Netflix-lijstje gewe