Gewoon Mara!

Het is deze maand gewoon tien jaar geleden. TIEN JAAR... Was het leven destijds al best behoorlijk zwaar met alle opnames voor mijn CF, zo voelde ik tien jaar geleden voor het eerst dat knobbeltje in mijn borst zitten. Ik bleek  borstkanker  te hebben. Ik heb er hier al vaker over geschreven. Over de keuze om mijn borst te amputeren, geen chemo te kunnen nemen vanwege mijn CF en alle invloed die het had op onze angsten en gezin.  In augustus 2013 werd mijn borst  geamputeerd , de kanker werd letterlijk weg gesneden. Daarna ging het leven gewoon maar weer door. Ik had nog steeds CF en kreeg ook een hormoonkuur om mijn hormonen (en dus hopelijk ook de kanker) rustig te houden. Dit jaar stopte ik de hormoonkuur na bijna tien jaar gebruik.  Nu ben ik dus tien jaar verder en toch voelt het nooit alsof ik 'klaar ben met kanker'. Bij ieder pijntje dat ik voel, ergens in mijn lijf, komt de angst om de hoek kijken of het geen kanker is. Misschien toch nog een verdwaalde uitzaaiing of ee

Omdat Vic nog nooit in Spanje was geweest en hij hier graag een keer naar toe wilde, boekten we dit jaar twee weken Spanje. Op 17 juli vlogen we naar Valencia om van daaruit door te rijden naar ons eerste verblijf in Pilar de la Horadada. We hadden een modern huis geboekt met eigen zwembad. Vic sliep deze vakantie heerlijk uit. Wij begonnen de dag vaak samen in de 'voortuin'. Ik met een bakje koffie en Sebastiaan al sportend. Zelf was ik de eerste week dagelijks wat aan het 'aquajoggen' in het zwembad. Maar verder stelde mijn sportregime vrij weinig voor deze vakantie. Het was veel te warm en ik had er domweg geen zin in.  Het was prachtig weer in Spanje, gemiddeld 35 graden en op de warmste dag tikten we net niet de veertig graden aan. Mensen vragen mij altijd of ik dat kan met mijn longen. Ik ben hier heel simpel in; ik doe net als een ieder ander nog minder op een dag. Lag uren in het zwembad en pufte af en toe uit in de airco. Ik maakte me er vooral niet te druk ove