Gewoon Mara!

Steeds vaker had ik de laatste tijd op gekke tijdstippen hypo's. In de ochtend was ik hier wel aan gewend en moest ik vooral zorgen dat ik meer dan regelmatig tussendoortjes nam. Maar nu had ik ook af en toe 's avonds of 's nachts voor mijn doen flinke hypo's.  Toen ik dit aangaf bij mijn laatste  controle op de poli  werd er besloten om voor twee weken een 'Freestyle Libre' te plaatsen om te monitoren wat mijn bloedsuikers nu precies doen. Twee weken lang moest ik al mijn voeding en drinken bijhouden, zodat er bekeken kan worden waarom er juist pieken of dalen in de curven zitten. Opvallend genoeg bleek ik met name snachts veel hypo's te hebben, maar ook overdag kwamen ze voor. Op mijn verzoek, skipte ik een paar dagen de insuline. Ik spuit slechts eenmaal per dag langwerkende insuline (na de lunch), dus we durfden het aan, met nauwe controle van het Haga (ze kunnen online meekijken), om tijdelijk te stoppen. Dit ging eigenlijk erg goed. Op een paar kleine

Inmiddels slik ik al een half jaar Kaftrio, dus het werd tijd voor een grote controle bij de longarts. Twee weken daaraan voorafgaand werd er al een CT-scan van mijn longen gemaakt. De uitslag daarvan had ik inmiddels al kunnen lezen in mijn dossier. Sinds de start van de Kaftrio is het longbeeld niet veranderd. Daarnaast wordt de linkerlong (in Jip-en-Janneke-Nederlands) nog steeds omschreven als 'vernield en verschrompeld, zonder functie'.  Desondanks ging ik vol goede moed naar de poli, ik merk immers wel allemaal fijne dingen! De afspraak werd gestart met bloedonderzoek en een  zweettest . Daarna mocht ik een longfunctie blazen. Thuis merk ik niet zo veel met blazen, in die zin dat ik wel constant en stabiel blaas, meestal rond de 1,64 liter. Daar ben ik al ontzettend blij mee. Ik herinner me nog altijd dat mijn arts tijdens een controle een aantal jaar geleden noemde dat hij blij zou zijn als ik überhaupt de 1.60 liter weer zou halen.  Ik had echter een gemotiveerde longfu

Zoals ik in een  eerder bericht  al schreef, moest ik me melden bij de dermatoloog. Op mijn linkerarm zat een moedervlek die ik niet helemaal vertrouwde. Het ding jeukte regelmatig en ik krabbelde het dan ook wel eens open. Ook zag het er wat glazig uit. Toen een vriendin er ook nog een opmerking over maakte, besloot ik er maar eens naar te laten kijken.  De moedervlek zat ook aan de kant van mijn lichaam (links) waar de borstkanker zat, dus 'better safe than sorry'. Omdat de huisarts ook niet goed wist of deze vlek te vertrouwen was, werd ik doorverwezen naar de dermatoloog. Ook de dermatoloog wist het niet zeker en stelde toch voor het ding te verwijderen.  Zo geschiedde. Ik vond het eigenlijk een heel 'circus'. Met steriele doeken, een verpleegkundige die me steeds ging afleiden en twintig minuten werk. De boel was zo goed verdoofd dat ik er niks van merkte. Het meest irritante vond ik eigenlijk dat ik twee weken mijn armen niet mocht trainen, zodat de wond niet open