Gewoon Mara!

Het leven rolt door. Over het algemeen gaat het best goed.  Soms opeens toch een longbloeding. Dat is schrikken, medicatie nemen en hopen dat vanzelf weer weg trekt. Dat deed het ook. Soms opeens een oor dat een aantal dagen volledig dichtgaat. Dat is druppels nemen, afwachten en heel vaak 'hé, wat zeg je' roepen. En ook dat trekt weer weg. Soms toch opeens weer zo'n grote hoestbui dat je er niet lekker van wordt en moet gaan zitten terwijl je staat te douchen. Maar eenmaal leeg gehoest, komt het gevoel in mijn lijf weer terug. Soms nachten dat ik nauwelijks slaap, omdat ik domweg wakker lig of juist omdat ik mezelf de hele tijd wakker hoest. Maar dan opeens volgen er weer nachten dat ik heerlijk door slaap.  En soms zijn er dagen dat het vooral gewoon 'goed genoeg' gaat. En daar geniet ik dan net een beetje extra van. Het is voor iedereen wel eens vallen en opstaan en dat is voor mij niet anders. Maar zolang het meer rolt dan rommelt ben ik tevreden!

  'Ben  jij zo verkouden?', vraagt een vreemde aan me terwijl we zitten te wachten op de pilates-les. Radertjes draaien in mijn hoofd. De dame zat zojuist naast me in de kleedkamer, maar volgens mij heb ik niet gehoest. 'Uhh nee, ik heb een longziekte', antwoord ik dan toch maar weer braaf. Waarom volsta ik toch niet met een nee-antwoord? 'Mag ik jou wat vragen', is vervolgens mijn misschien wat bijzonder ingeleide vraag. 'Waarom denk je eigenlijk dat ik verkouden ben?'. Ik vraag het me werkelijk af. Ik heb niet gehoest en ze heeft mijn zuurstofapparaat nog niet opgemerkt. 'Door de manier waarop je ademt, ik hoorde je zo ademen'. Ik denk gek genoeg altijd dat mensen niet aan me zien dat ik ziek ben, het niet opmerken zolang ik niet hoest of inspanning lever en daardoor buiten adem raak. Maar in werkelijkheid zien en horen mensen het dus ook al aan mijn ademhaling.  Een tijdje terug kreeg ik de bezorger van de Albert aan de deur. Ik hoefde alleen ...

We zijn met ons gezin van drie inmiddels op mooie Europese locaties geweest in de afgelopen jaren. Meestal waren dit strandvakanties aangezien actieve vakanties voor mij fysiek niet haalbaar zijn. Ook het vliegen met zuurstof was een flinke belemmering. Sinds ik aan de Kaftrio zit, gaat het qua energieniveau veel beter en ook wandelen gaat een stuk makkelijker. Daarnaast mag ik sinds een aantal jaar weer zonder zuurstof vliegen. Onze Vic is inmiddels ruim 17 en deed dit jaar eindexamen zoals ik al eerder schreef. Met al het voorgaande in gedachten ontstond dan ook zo'n anderhalf jaar geleden het idee om deze zomer een verre reis te gaan maken.  Over de bestemming waren we al snel uit; Japan moest het worden!! Sebastiaan had dit al lang op zijn lijstje staan vanwege het eten en Vic is zeer geïnteresseerd in de Japanse cultuur. Ik vond alles best, zolang ik maar mijn twee mannen bij me heb. Na wikken en wegen besloten we het zelf te organiseren. We boekten een jaar van te voren onze ...

Onze Vic heeft eigenlijk altijd keurig zijn best gedaan op school. Vanaf de basisschool kregen we eigenlijk altijd hetzelfde te horen tijdens de oudergesprekken; 'dat het zo'n fijne knul was en dat hij goed mee deed in de les'. Ook op de middelbare school was de boodschap hetzelfde.  Vanaf groep zes kregen we voor het eerst een voorzichtig vervolg-advies te horen; HAVO. Ook in groep zeven bleef dit advies staan. In groep 8 was het corona-tijd en behoorde hij bij de lichting die geen Cito-toets kon doen. Desondanks dacht de docent nog steeds dat hij naar de Havo kon. De eerste drie jaar op de middelbare school liep hij vlot door. Hij haalde wel eens een onvoldoende, maar ging steeds met alleen maar voldoendes op zijn rapport door naar het volgende jaar. Hij koos voor het profiel Natuur en Gezondheid/ Natuur en Techniek. Allemaal vakken waar ik allang niks meer van begreep (natuurkunde, scheikunde, wiskunde B).  Havo vier was een beduidend moeilijker jaar. Wiskunde B was toch...

We hadden nog een reisje deze maand. Onze lieve Vic doet eindexamen Havo dit jaar. Nu hij klaar is met deze spannende weken, wilden we even lekker met hem weg.  We kozen er voor om vier dagen naar Londen te gaan. We gingen met de trein en banjerden op geheel eigen wijze vier volle dagen door deze heerlijke stad. We zijn geen mensen die bezienswaardigheden hoeven te 'scoren', we gaan waar de dag ons brengt. Dat is een heerlijke en relaxte manier van reizen voor ons. We zagen wel Buckingham Palace, de Big Ben en de Towerbridge. Maar de focus ligt meestal op lekker eten, welke tentjes moeten we af om lekker te kunnen proeven van al het lokale lekkers. Onderweg komen we dan genoeg mooie dingen tegen.  Vic bleek een meester in het uitzoeken van het openbaar vervoer. We namen regelmatig de underground maar pakten ook de kenmerkende bussen. Voorafgaand aan dit tripje was ik eigenlijk niet zo fit. Ik hobbelde van verkoudheid naar verkoudheid en dat druppelde uiteindelijk toch mijn lon...

Vorig jaar ging ik samen met mijn  moeder op vakantie naar Kreta . We hadden er samen zo van genoten dat we het dit jaar nog een keer over wilden doen. Dus boekten we voor een weekje in hetzelfde hotel met vertrek op 9 april, een bijzondere dag voor ons.  We verheugden ons, maakten plannen, boekten alvast de restaurantjes en legden onze kleding klaar. De ochtend voor de vlucht checkte ik ons online in om vervolgens 's middags opeens van Transavia het bericht te krijgen dat onze heenvlucht was geannuleerd. Lang verhaal kort; dertien uur voordat we gingen vliegen werd onze hele reis geannuleerd. Er bleek een staking te zijn op het vliegveld van Kreta en de eerstvolgende vlucht zou pas een week later gaan... Daar zaten we dan. Gelukkig werken we allebei niet meer en zitten we flexibel in onze agenda. Dus kwamen we op de 9e april gewoon samen, dronken een cocktail en zochten een nieuwe reis uit met vertrek op 24 april.  We kozen voor een hotel van  dezelfde keten  m...