Langzaam wordt het leven hier wat normaler. Er zijn hoogtepuntjes en soms toch ook wel weer wat dieptepuntjes. Net toen ik dacht dat de lift weer omhoog ging, kreeg ik bijvoorbeeld een kleine longbloeding. Dat is wel het laatste waar je op zit te wachten als je net drie weken uit het ziekenhuis bent. Gelukkig had ik thuis noodmedicatie liggen om bloedingen tegen te gaan, dus in overleg met het ziekenhuis startte ik dat direct op. Het sijpelde nog twee daagjes wat na, maar werd daarna gelukkig weer rustiger. Ook zijn er af en toe daagjes of juist nachten waarop ik opeens weer een heleboel (taai) slijm ophoest of dat er opeens weer allerlei harde stukjes naar boven komen. Nachten waarin ik mijn matras bijna recht omhoog zet en mezelf desondanks steeds wakker hoest, het leven gaat niet altijd vanzelf. Het doet wat met mijn vertrouwen... Dat wankelt nog wat en eigenlijk zoek ik nu naar de stabiliteit. Altijd lastig als je weer even een flinke infectie (en opname) hebt gehad. Maar het ...
Ik val gewoon met een hele dikke deur in huis. Ik. heb. kanker. Ik heb borstkanker. Ik heb Cystic Fibrosis en ik heb borstkanker. Ik ben net 35 jaar oud en ik heb Cystic Fibrosis EN borstkanker! Ik kan het niet mooier maken dan dit. Sinds gisteren ben ik officieel gediagnosticeerd met borstkanker. Laat ik bij het begin beginnen van dit lange korte verhaal. Precies een week geleden voelde ik voor het slapen gaan opeens een knobbeltje in mijn borst. Ook Sebas voelde het toen ik hem 'blind' liet voelen. De volgende ochtend ging ik dan ook direct naar de huisarts. De huisarts voelde de knobbel ook, maar vond deze mooi glad en soepel en dacht dat het een soort goedaardige cyste (fibroadenoom) was. Ik mocht van hem best nog een week of twee wachten, maar als ik ter geruststelling een mammografie wilde, kon dat. Dus ging ik afgelopen maandag naar het ziekenhuis in de buurt voor een mammografie met daaropvolgend een echo. De radioloog die de echo begeleidde was al...
Zoals ieder jaar in januari mocht mijn borst weer op de foto voor de jaarlijkse mammografie. Vrij onbezorgd ging ik dan ook richting het Haga om de boel weer te laten pletten voor de jaarlijkse bevestiging dat alles nog steeds oké is. Bij de verpleegkundige die ik na het maken van de mammografie sprak, dwong ik een soort van bevestiging af dat de foto er goed uit leek te zien en gerustgesteld ging ik dan ook huiswaarts. De volgende dag kreeg ik een telefoontje van een anonieme beller. Het zou toch niet..? Maar ja hoor, het was de mama-verpleegkundige die aangaf dat het beeld niet helder genoeg was om te beoordelen. En hoewel ze niet direct aan iets ernstigs dachten, moest ik terugkomen voor aanvullende beelden. Hoewel ik de stress aardig kon parkeren, gingen we een week later toch enigszins zenuwachtig terug naar het Haga. Er werd opnieuw een mammografie gemaakt maar nu met draaiende beelden en ook maakte de radioloog een echo. En hoewel er op de echo niets gevonden werd en de chi...
Reacties
Een reactie posten