Gewoon een stomme buik en de kracht van liefde -135
Op zondagavond aten Vic en ik samen in het plaatselijke cafetaria. Sebastiaan was aan het werk, dus liet ik hem kiezen waar hij wilde eten. Ik nam heel enthousiast een broodje frikandel met vette mayo en een ham-kaassoufflé. Ook stal ik nog wat frietjes bij Vic. We topten het af met een heerlijk Halloween soft ijsje. Als we er voor gaan, gaan we er ook goed voor..!
Direct na het eten had ik al last van een volle, gespannen CF-buik. Nu komt dat vaker voor en was het in dit geval ook nog eens heel goed verklaarbaar. Maar helaas werd ik de volgende ochtend ook wakker met een pijnlijke buik. Het zou toch niet?
Na het sporten leek de pijn zowaar minder, maar 's nachts kwam deze weer in alle hevigheid terug. Dinsdag schakelde ik uit in mijn hoofd. Mijn ogen stopten met glanzen en ik wilde alleen maar slapen. Maar hoe kun je slapen als je buik zo'n pijn doet? Omdat ik gewoon nog ontlasting had, vond ik het heel lastig wat ik moest doen.
Ik besloot uiteindelijk om een klein beetje extra de boel te gaan stimuleren, maar op woensdag bleek dat het toch niet voldoende was en mijn buik nu toch echt was vastgelopen.
Ook had ik op donderdag weer bloed in het sputum. Geen longbloeding gelukkig, maar wel erg rood sputum. Dat kon ik er nu net niet bij hebben.
Vic had enige moeite er mee om te gaan. Zijn herfstvakantie was op komst en hij is een alerte, vrolijke en verbaal aanwezige moeder gewend. Tijdens buikproblemen ben ik onwijs afwezig, zeg het hoognodige en heb alle energie nodig om überhaupt overeind te blijven. Een 'stomme buik' (zoals ik het altijd noem) trekt me gewoon helemaal leeg.
Gelukkig trok op vrijdagochtend (met hulp van nog meer extra zakjes) de boel ook leeg en zag hij een heldere blik in mijn ogen toen hij van school thuis kwam. 'Hee mama, je bent er weer', zei hij direct.
Het kostte nog wel wat dagen voordat alle pijn weg was en ik weer normaal kon deelnemen aan het dagelijks leven. Op dit moment gebruik ik nog steeds wat extra laxantia. Maar gelukkig is de herfstvakantie van Vic 'gered'.
Direct na het eten had ik al last van een volle, gespannen CF-buik. Nu komt dat vaker voor en was het in dit geval ook nog eens heel goed verklaarbaar. Maar helaas werd ik de volgende ochtend ook wakker met een pijnlijke buik. Het zou toch niet?
Na het sporten leek de pijn zowaar minder, maar 's nachts kwam deze weer in alle hevigheid terug. Dinsdag schakelde ik uit in mijn hoofd. Mijn ogen stopten met glanzen en ik wilde alleen maar slapen. Maar hoe kun je slapen als je buik zo'n pijn doet? Omdat ik gewoon nog ontlasting had, vond ik het heel lastig wat ik moest doen.
Ik besloot uiteindelijk om een klein beetje extra de boel te gaan stimuleren, maar op woensdag bleek dat het toch niet voldoende was en mijn buik nu toch echt was vastgelopen.
Ook had ik op donderdag weer bloed in het sputum. Geen longbloeding gelukkig, maar wel erg rood sputum. Dat kon ik er nu net niet bij hebben.
Vic had enige moeite er mee om te gaan. Zijn herfstvakantie was op komst en hij is een alerte, vrolijke en verbaal aanwezige moeder gewend. Tijdens buikproblemen ben ik onwijs afwezig, zeg het hoognodige en heb alle energie nodig om überhaupt overeind te blijven. Een 'stomme buik' (zoals ik het altijd noem) trekt me gewoon helemaal leeg.
Gelukkig trok op vrijdagochtend (met hulp van nog meer extra zakjes) de boel ook leeg en zag hij een heldere blik in mijn ogen toen hij van school thuis kwam. 'Hee mama, je bent er weer', zei hij direct.
Het kostte nog wel wat dagen voordat alle pijn weg was en ik weer normaal kon deelnemen aan het dagelijks leven. Op dit moment gebruik ik nog steeds wat extra laxantia. Maar gelukkig is de herfstvakantie van Vic 'gered'.
Reacties
Een reactie posten