Gewoon de laatste '20-loodjes en de kracht van liefde -175

De laatste dagen van 2020 zijn een feit. Wat gebeurde er allemaal nog in huize B.?

Ook wij zetten natuurlijk een kerstboom 'een kleine dikkerd' dit jaar.

Sebastiaan en ik gingen in 2000 samenwonen in hartje Rotterdam. Tenminste, we vonden een heerlijke huurwoning in de wijk Blijdorp. Met enkel glas en een gaskachel weliswaar, maar met veel ruimte, voor een goede prijs in een veilige wijk. In ons eerste jaar liep ik vlak voor kerst in het prullaria-winkeltje op de hoek en vond er een geweldige sneeuwbol. 

Nu, twintig jaar later, zette ik deze, net als ieder jaar weer midden in de woonkamer. Het is mooi hoe we onze eigen kersttradities en prullaria hebben ontwikkeld als gezin. Het kerstkandelaartje dat Vic ooit maakte op het kinderdagverblijf komt ieder jaar weer uit de doos naar boven, de kerstklok hangen we bij de voordeur, het grote kerstmisboek van Dick Bruna waar Vic als kleine jongen uit voorlas komt onder de boom te liggen en de gehaakte kerststal in de vorm van kerstballen gaat in de schaal. Pas dan kan het warme kerstgevoel beginnen. 

Op de maandag voordat de scholen sloten, werd Vic snotverkouden wakker. In de dagen daarvoor haalde hij al wel wat vaker zijn neus op, maar nu was er geen ontkomen meer aan. Om 8.10u meldde ik hem 'ziek' op school. Daarna maakte ik met zijn DigiD een afspraak voor een coronatest om 11.45u en minder dan drie uur later hadden we de uitslag al binnen; gelukkig...negatief! Super hoe we in nog geen zes uur tijd alles geregeld hadden. Omdat hij nog niet 'klachtenvrij' was en dus nog andere kinderen verkouden kon maken, moest hij thuis onderwijs blijven volgen, wat twee dagen later natuurlijk voor de hele klas gold.

Met mijn vader ging ik wandelen in Zeist. Hij heeft hier een groot deel van zijn jeugd door gebracht en ik had een leuke geocache route gevonden langs alle hoogtepunten van Zeist. Het was mooi om te zien hoe hij genoot van de 'trip down memory lane'. Het was een fijne manier om weer bij te kunnen kletsen, te genieten van de zonnestralen en kilometers te maken. 

We gingen langs het huis waar hij vroeger woonde (en nee.. dat staat niet op één van deze foto's ) en hij en ik haalden herinneringen op aan vroeger. Zeist is prachtig! Onderweg haalden we een 'coffee to go' en die was 

Verder hebben we afgelopen dagen veel gefietst en schatjes gezocht (geocaching). Gisteren gingen we toevallig op de fiets met zijn drietjes terug naar ons huisje in Rotterdam en lieten het aan onze zoon zien; hoe bijzonder! In de omgeving waar we vanaf 2000 zeven jaar woonden, lagen diverse caches dus we konden het mooi combineren.

Ook gingen Vic en ik nog door de McDrive. In september 2019 probeerden we dit al eens samen met de fiets, maar werden er toen uit gestuurd en mochten alleen binnen bestellen. Nu gingen we het opnieuw proberen; hij op de step en ik op de fiets. En hoewel het wel zachtjes miezerde, drukte dit de pret niet. En dit keer werden we er niet uitgestuurd en is ook McDonalds blij met iedere klant die door de McDrive gaat! 

We blijven dus op onze manier genieten van alles wat nog wel kan. En zo zullen we dat ook met de kerstdagen doen. Juist in deze tijd waarin we al maanden niemand anders mogen vasthouden, vind ik het belangrijk om de mensen om ons heen warmte te geven en te koesteren binnen de grenzen van wat mag. Dit jaar is immers al zo koud en kil. Ik wens ook jullie allemaal warme dagen toe. Geniet van alles wat nog wel mag en koester elkaar! 💜🎅