Gewoon Mara!

Volgende week is het exact een jaar geleden dat ik werd afgekoppeld van mijn laatste intraveneuze kuur. Sindsdien lijkt het een soort van 'rustig' hier. Ongeveer acht jaar geleden is het voor het laatst geweest dat er meer dan een jaar tussen intraveneuze kuren zat. Mijn topjaar was 2013, toen mocht ik vijf keer inchecken voor een kuur. En nu is het stil en lijkt het stabiel. Stil is fijn. Stil is top. Stil is genieten. Stil is dankbaar zijn. Maar stiekem is stil ook eng en spannend. Het voelt als een stilte voor de storm. Alsof ieder moment het kaartenhuis in elkaar dondert. Ik wil niet dat stil eng is, maar ik hou het soms niet tegen in mijn hoofd. Ik wil dat dankbaarheid en genieten overheerst. Dat doet het ook. Maar toch.. ergens ver weg hoor ik dat stemmetje.. Dat stemmetje van onrust en gepieker. Niet uit te durven spreken dat het stabiel is lijkt, want stel dat... Stel dat de pijn die ik soms in mijn lijf voel toch weer kanker is.., stel dat deze ve

Eigenlijk gaat het hier best z'n 'gangetje'. We genieten van de komende lente en ik word blij van al mijn hobby's. Een jaar geleden opperde een CF-collega of haken niet wat voor mij was. Ik lachte haar nog net niet uit. Als ik iets wel suf vond, was het haken. Maar inmiddels heb ik helemaal de haak-verslaving te pakken. Het vraagt fysiek weinig van me en het geeft vooral een heerlijk leeg hoofd. Zo maakte ik bijvoorbeeld al deze Sas-Tas : Maar ben ik ook begonnen aan een groot haakproject; Crochet Along 2015 . In een jaar tijd ga ik een grote deken haken. Maar ook knuffeltjes komen aan de beurt. Ik ben voor Vic bezig met het haken van een minion. Ik verveel me dus niet. Ook ben ik nog aan het schilderen in een atelier in het dorp. Inmiddels heb ik drie schilderijen gemaakt. Kijk; dit is er één: Ik snap heus dat deze hobby's misschien burger-trutterig overkomen. Niet hip en werelds zijn. Maar het interesseert me niet! Ik word er blij van. Ik heb nooit