Gewoon Mara!

Sinds juni draait er in de bioscopen een film over CF; Five Feet Apart.  (De trailer vind je als je  hier op klikt.)  Five Feet Apart speelt zich af op een ziekenhuisafdeling waar CF-patiënten worden behandeld. Vanwege de kans op kruisbesmetting moeten CF-patiënten (ook in Nederland!!) altijd een flinke afstand van elkaar houden. In dit geval: five feet apart.  Uiteraard wilde ik deze film graag zien. Hoewel het aangaan van de confrontatie niet altijd makkelijk is, denk ik dat het soms ook nodig is om me even onder te dompelen in het CF-geweld. Het is goed om tranen te laten, verdriet bij mezelf toe te staan en na te denken over wat ooit nog komen gaat. Dus haalde ik lief over om met me mee te gaan en zaten we op een maandagochtend samen met vijf onbekenden in de bioscoopzaal in Rotterdam.  De film is wat mij betreft niet perse een 'must see' in die zin dat ik het een flinterdunne verhaallijn vindt. Als de film niet over CF was gegaan, was ik misschien wel de zaal uitge

Via de facebookpagina van de NCFS zag ik dat er collectanten werden gezocht voor een collecte in onze gemeente. Ik besloot me aan te melden, uiteraard onder de voorwaarden dat ik in goede conditie moest zijn en graag in mijn eigen wijk wilde lopen. De eerste week van juli gingen we dan ook van start. Ik had inmiddels de collectebus ontvangen en ging rond etenstijd van start.  Bij het eerste huis werd niet open gedaan en bij het tweede huis werd er direct 'nee' gezegd. 'Waar ben ik aan begonnen?', vroeg ik mezelf af.  Gelukkig ging het daarna stukken beter. Na anderhalf uur ging ik dan ook voldaan naar huis om de volgende avond samen met Vic een nieuwe ronde te lopen. Hij droeg de collectebus en drukte op de bel en ik mocht het praatje houden, had hij bedacht. Na een half uurtje had hij me helemaal in de gaten; 'mama? ik weet heus wel wat jij doet hoor. Als mensen chagrijnig kijken zeg jij heel vrolijk 'alweer een collecte'. Dan moeten ze er om