Gewoon Mara!

Naar 'goed gebruik' ging ik afgelopen weekeind weer een paar nachtjes weg met mezelf. Vic zou gaan boulderen in Frankrijk en Sebastiaan zou met hem meegaan. Vanwege een blessure kon dit helaas niet doorgaan dus gingen 'mijn mannen' lekker samen weg voor een weekeind Amsterdam. Zelf vertrok ik op vrijdag richting Zeeland naar een leuke  bed en breakfast in Middelburg . Na mijn spullen te hebben uitgepakt, ging ik alvast de stad verkennen. Er lagen natuurlijk ook weer een hoop caches in Middelburg en ik liep door de schattige straatjes. 's Avonds trok ik een zalige zachte pyama aan en keek een fijne Netflix-film in bed. Zaterdag startte ik met een ontbijt op de kamer. Het fijne van 'weg zijn met mezelf' is dat ik lekker doe waar ik zin in heb, ik hoef aan niemand verantwoording af te leggen. Op het gemakje eten, vernevelen, douchen en dan lekker weer de stad in. Ik startte bij een geweldige leuke  bakkerij  met een zalig taartje. Heerlijk mijn ereader erbij me

Ergens voor het jaar 2015 (sindsdien train ik namelijk met zuurstof), had ik het idee om te gaan hardlopen. Hoewel ik hardlopen niet perse leuk vond, leek het me wel een makkelijke en snelle manier om aan mijn conditie te werken. Een aantal mensen in mijn omgeving was succesvol aan de slag gegaan met het programma van Evy, dus ook ik trok de stoute (hardloop) schoenen aan.  Ik herhaalde sommige lessen meerdere keren en uiteindelijk lukte het me om een half uur achter elkaar te joggen. Mijn snelheid was niet echt reuze, in een half uur liep ik gemiddeld 3,5 kilometer. Maar ik genoot! Van het buitenzijn, van het rennen in de miezerregen, van mijn brandende benen van de kou onder de douche en van de effectiviteit van de training. Toen ik met zuurstof moest gaan trainen, was buiten rennen geen optie meer. Mijn saturatie daalde zo snel dat ook hardlopen op de loopband een veldslag werd. Desondanks eindigde iedere training in de sportschool met een intervaltraining. Jarenlang zag deze er als