Gewoon Mara!

Bloedarmoede.. dat heb ik dus ook nog steeds. Na het starten met de ijzerpillen, volgde er uiteindelijk die  gastroscopie . Uit de gastroscopie kwam eigenlijk niet heel veel bijzonders naar voren. Er werden geen lekkages in de maag aangetroffen die rode bloedcellen zouden kunnen lekken. Het idee is dat mogelijk de maag tegen een ander orgaan aanschuurt, omdat het anatomisch niet meer klopt van binnen door de longen.  Maar hoe dan ook; de ijzerpillen werken onvoldoende en door het lage HB kan ik allerlei klachten hebben. Dus bedacht de MDL-arts dat we een ijzerinfuus gingen proberen. In de week dat ik Corona had, was ik hier eigenlijk voor aan de beurt. De afspraak verzette ik naar gisteren. Einde van de middag meldde ik me op de CF-poli om mijn PAC aan te laten prikken. Mijn vaste 'prikster' was er echter niet en de nieuwe collega kreeg het helaas niet voor elkaar om mijn PAC aan te prikken. Na twee pogingen besloten we dat de collega's van de dagopname het mochten gaan pro

Het was dus afwachten wat Corona met me ging doen. Met een soort angst en beven had ik dit gevreesd. Nu al jaren en maanden was ik de dans ontsprongen en blijkbaar was het dan toch echt mijn beurt. Na alle rare klachten voorafgaand aan de positieve testen, bleven een aantal klachten bestaan. Ik had verhoging (op zijn hoogst 37,9) maar dit was goed te onderdrukken met paracetamol. Verder was ik wat benauwder door de dag heen, dus nam ik wat vaker een pufje. Ook hoestte ik weer meer en viezer. Verder had ik een flinke snotneus. Maaaarrrrr, ik voelde me goed genoeg om aangekleed in de woonkamer te zitten. Ondanks de slechte nachten had ik geen extra middagdutjes nodig en was het leven best aardig te doen zo. Na eerst twee dagen op de bank te hebben vegeteert, zocht ik op woensdag de zon op. Er werd flink aan mijn bruine kleurtje gewerkt.  Iets met 'nuttig en aangenaam combineren'.. Verder in de week stapte ik af en toe op de fiets voor een ritje. En hoewel de eerste rit toch wel m

Om te starten met een kleine spoiler 😌; ik had eindelijk het idee dat de Kaftrio overdag wat voor me ging betekenen. Ik had meer energie en minder hoest en was welhaast euforisch daarover. Dus ging ik fanatiek aan het sporten. Op maandag gooide ik de boel eens lekker omhoog op de sportschool; langer rennen tijdens de interval, zwaardere gewichten en meer herhalingen. Dinsdag gooide ik er een fikse YouTube-training tegenaan en woensdag besloot ik opnieuw zo'n zware training te gaan doen op de sportschool. 's Middags was ik gesloopt. Misschien toch iets teveel gedaan? Desondanks ging ik donderdag gezellig fietsen en lunchen met mijn moeder en vrijdagochtend pakte ik natuurlijk ook nog even een training met de Cysters mee. Gek genoeg had ik na de training echt fikse hoestbuien die de hele middag aanhielden en ik voelde me ook al niet erg energiek. Maarja.., misschien had ik toch even wat roofbouw gepleegd?  Vrijdagavond hadden we ons langverwachte en lang-op-gewachte festival in

5 mei. 8.30 uur. 'Nou lief.., daar ga ik! Op naar een nieuw leven', roep ik al gekscherend.  Met een boterham met een flinke plak kaas (vanwege het innemen met vet) en een yakultje, neem ik de eerste twee pillen.  Ik geef het doosje letterlijk en figuurlijk nog even wat liefde mee.  Zowel de CF-verpleegkundige als de apotheker hebben aangegeven dat de kans erg groot is dat ik een 'purge' ga krijgen; een periode waarin ik opeens heel veel slijm op ga hoesten (mezelf als het ware 'leeg hoesten') dus daar bereid ik me dan maar op voor. Omdat dit al na twee uur kan beginnen, maak ik wat haast met de ochtendroutine. En hoewel de apotheker inzet op de nacht, is er de verwachting gewekt dat ik heel veel ga opgeven omdat ik zo vol zit met slijm.  Ik vernevel alle medicatie, duik nog even snel de douche in en laat de was maar even voor wat het is. Geen idee of ik nog energie heb om naar de zolder te gaan om deze uit te hangen als ik straks wellicht ontzettend aan het hoe