Het was dus afwachten wat Corona met me ging doen. Met een soort angst en beven had ik dit gevreesd. Nu al jaren en maanden was ik de dans ontsprongen en blijkbaar was het dan toch echt mijn beurt.
Na alle rare klachten voorafgaand aan de positieve testen, bleven een aantal klachten bestaan. Ik had verhoging (op zijn hoogst 37,9) maar dit was goed te onderdrukken met paracetamol. Verder was ik wat benauwder door de dag heen, dus nam ik wat vaker een pufje. Ook hoestte ik weer meer en viezer. Verder had ik een flinke snotneus. Maaaarrrrr, ik voelde me goed genoeg om aangekleed in de woonkamer te zitten. Ondanks de slechte nachten had ik geen extra middagdutjes nodig en was het leven best aardig te doen zo.
Na eerst twee dagen op de bank te hebben vegeteert, zocht ik op woensdag de zon op. Er werd flink aan mijn bruine kleurtje gewerkt.
Iets met 'nuttig en aangenaam combineren'.. Verder in de week stapte ik af en toe op de fiets voor een ritje. En hoewel de eerste rit toch wel met 'het pap in de benen was', ging ook dat al gauw beter.
Met de start van het weekeind, ebden mijn klachten volledig weg. Natuurlijk is mijn sputum nog niet weg en voelt dat nog wat onrustig maar verder ben ik helemaal klachtenvrij!
Vanaf vandaag begeef ik me dus ook weer onder de mensen; ook op advies van de GGD die aangaf dat het beter was om tien dagen vanaf de eerste klachten aan te houden vanwege mijn longklachten.
Vanochtend stond ik gewoon in de sportschool; precies een week na mijn positieve test. En ik moet zeggen; die training viel niet tegen!
Ik ben dankbaar en blij dat ik er zo goed mee weg ben gekomen. Blijkbaar had ik een milde variant te pakken en hopelijk heb ik nu weer even genoeg antistoffen in mijn lijf om er een hele toffe zomer van te gaan maken!
Zo fijn dat het zo verlopen is. Opgelucht 🤍
BeantwoordenVerwijderen