Gewoon Mara!

Gisteravond in bed bedacht ik me dat ik nu toch echt eens een blogje zou schrijven hoe mijn leven is na tweeënhalve maand Kaftrio slikken. Terstond heb ik de halve nacht productief liggen hoesten en ben ik ook vandaag behoorlijk kucherig. Hmmmm😑, misschien is dat ook wat het is; het gaat nog wat wisselend. Na die eerste 48 uur zijn de nachten langzaam echt veel rustiger geworden! Ik denk dat ik tachtig procent van de nachten geen slijm meer heb en niet hoef te hoesten. Ik kan niet uitleggen wat een wereld van verschil dat is. Voorheen moest ik iedere keer als ik in slaap viel hoesten. Mijn lijf ontspande dan zo, dat ik iedere keer in een hoestbui schoot en dit gebeurde soms wel vier of vijf keer voordat ik eindelijk echt in slaap kon vallen. Verder moest ik iedere keer als ik van zij wisselde (op mijn rug slapen is al jaren geen optie meer), hoesten. Nu heb ik alleen bij het inslapen nog een reuteltje en hoor je me meestal de rest van de nacht niet meer. Al heb ik soms nog wel nachten

6 mei 2022 Na de eerste 24 uur slikken van de Kaftrio, was ik dus alleen maar onzekerder geworden. Zo onnodig, maar het gebeurde allemaal in mijn hoofd. Ik besloot die middag maar even een stukje te gaan fietsen om mijn hoofd leeg te maken en zonnestralen te vangen. Het was me inmiddels duidelijk geworden dat ik van dat gehang op de bank ook niet zozeer 'beter' werd. Op de terugweg appte ik een vriendin of ze thuis was en ik even langs kon komen. Toen ze de deur opende, sprongen de tranen in mijn ogen. 'Ik vind het allemaal zo spannend en onduidelijk', bracht ik uit. Hahahaha; we besloten maar even een wijntje te nemen. Het was fijn om even te delen en mijn verhaal te doen en natuurlijk kwamen ook wij samen tot de conclusie dat ik veel te veel en te snel wilde en gewoon eens wat geduld moest hebben.  Begin van de avond zat ik weer alleen op de bank. Gek genoeg leek het opeens of mijn linkerneusgat leeg liep. Niet via de voorkant, maar achterlangs zo mijn keel in. 's