Gewoon Mara!

Toen we onze vakantie naar Spanje vanwege Covid moesten annuleren, zocht ik naar een glamping in Nederland. Ik vond er één in  Emst . Een kleinschalige camping met zes safaritenten voorzien van eigen sanitair en kookgelegenheid. Dat durfde ik wel aan. Alleen in de laatste week van de zomervakantie was er nog plek dus afgelopen week, begonnen wij dan eindelijk aan ons weekje herfst vakantie. We kwamen aan bij een volledig ingerichte en zeer schone tent. Het zonnetje begon zelfs te schijnen dus de bbq kon aan.  Vic probeerde ondertussen kikkers te vangen in de paddenpoel.  Het weer sloeg de volgende dag al snel om. Het regende en werd koud. De rest van de week liepen we in onze trui en lange broek en staken we iedere dag de kachel aan in de tent.  Eén dag hielden we vanwege de regen een spelletjesmiddag in de tent; we raakten weer verslaafd aan Trik Trak en leerden Vic Kolonisten van Catan.  Op de meest droge dag boekten we tickets voor de Apenheul. En al hadden we het kunnen weten door

Het waren warme dagen. Hete dagen. En hoewel ik heel erg van de warmte hou, vinden mijn longen het erg zwaar. Sporten lukt me helaas niet. In huis werd het 29 graden, dus waren work-outs niet mogelijk en ook buiten viel het ademen me zwaar.  Dus gaf ik mezelf vrij van het trainen. Dook ik nog een keer met Vic het zwembad in, fietste ik een stukje om wat extra wind te vangen en toch te bewegen. Zochten we samen na het eten 'Pokemons'. Hij omdat hij dat leuk vindt, ik omdat ik dan wat bewoog en wat frisse lucht kon happen in de avond. Lagen we als zwetende zeesterren voor de ventilator in de nacht. Kochten we nog maar een extra ijsje. Gingen we voor een korte, lauwe douchebeurt om vervolgens weer uit onze kleren te zweten. Twijfelde ik de hele dag of ik nu zweette door de hitte of door een hypo. Bleek ik toch te weinig luchtige hemdjes te hebben om te dragen. Kreeg ik een crush voor Fanta Lemon (zero sugar!). Nam ik nog maar een extra pufje Berodual om mijn longen open te zetten.

We kneuteren de zomervakantie verder door. Ik probeer wat kleine dingen te verzinnen die we kunnen doen en waarbij we zo min mogelijk (corona-) risico lopen.  Zo zijn we zijn kamer puber-klaar aan het maken. Opruimen zodat er ruimte is voor zijn schoolboeken, maar ook halen we de 'kinderachtige dingen' uit zijn kamer. Verder gingen we nog een middagje naar Kijkduin, waar hij Pokemons kon vangen en wij even neerstreken op een terras bij een rustige beachclub. Verder hebben we wat buitenbezoekjes met familieleden gehad.  Ook gingen we op het werk bij Sebastiaan kijken die gelukkig weer in de horeca kan werken. Bij zijn werk was een maisdoolhof dus daar gingen Vic en ik in.  Door vragen te beantwoorden werd ons de weg gewezen door het doolhof. We liepen vooral vast op de vraag wat een Dikdik was. Iemand?? :)  Gelukkig vonden we na een half uur de uitgang. Best netjes toch?  Uiteraard zaten Vic en ik samen op het terras, op gepaste afstand van de andere gasten. Er liep ook een wand