Gewoon warm en de kracht van liefde -157

Het waren warme dagen. Hete dagen. En hoewel ik heel erg van de warmte hou, vinden mijn longen het erg zwaar. Sporten lukt me helaas niet. In huis werd het 29 graden, dus waren work-outs niet mogelijk en ook buiten viel het ademen me zwaar. 

Dus gaf ik mezelf vrij van het trainen. Dook ik nog een keer met Vic het zwembad in, fietste ik een stukje om wat extra wind te vangen en toch te bewegen. Zochten we samen na het eten 'Pokemons'. Hij omdat hij dat leuk vindt, ik omdat ik dan wat bewoog en wat frisse lucht kon happen in de avond. Lagen we als zwetende zeesterren voor de ventilator in de nacht. Kochten we nog maar een extra ijsje. Gingen we voor een korte, lauwe douchebeurt om vervolgens weer uit onze kleren te zweten. Twijfelde ik de hele dag of ik nu zweette door de hitte of door een hypo. Bleek ik toch te weinig luchtige hemdjes te hebben om te dragen. Kreeg ik een crush voor Fanta Lemon (zero sugar!). Nam ik nog maar een extra pufje Berodual om mijn longen open te zetten. Weigerde ik een interval-training met de fysio maar ging ik wel met haar wandelen. 

Vandaag is het even afgekoeld. De deuren in huis staan wagenwijd tegen elkaar open om het ook in ons goed geïsoleerde huis af te laten koelen. 

Ik klaag niet over het weer. Ik zoek naar de mogelijkheden in plaats van de onmogelijkheden. Als er iets is wat je wel leert als je chronisch ziek bent, is dat het wel! 

Ren wat minder hard, bekijk het leven stap voor stap. Ook dan kom je er wel!