Gewoon collecteren en de kracht van liefde -131

Via de facebookpagina van de NCFS zag ik dat er collectanten werden gezocht voor een collecte in onze gemeente. Ik besloot me aan te melden, uiteraard onder de voorwaarden dat ik in goede conditie moest zijn en graag in mijn eigen wijk wilde lopen.

De eerste week van juli gingen we dan ook van start. Ik had inmiddels de collectebus ontvangen en ging rond etenstijd van start. 

Bij het eerste huis werd niet open gedaan en bij het tweede huis werd er direct 'nee' gezegd. 'Waar ben ik aan begonnen?', vroeg ik mezelf af. 

Gelukkig ging het daarna stukken beter. Na anderhalf uur ging ik dan ook voldaan naar huis om de volgende avond samen met Vic een nieuwe ronde te lopen.

Hij droeg de collectebus en drukte op de bel en ik mocht het praatje houden, had hij bedacht. Na een half uurtje had hij me helemaal in de gaten; 'mama? ik weet heus wel wat jij doet hoor. Als mensen chagrijnig kijken zeg jij heel vrolijk 'alweer een collecte'. Dan moeten ze er om lachen en geven ze toch. En als mensen vrolijk de deur open doen, doe je het niet'. Hahaha, bingo ventje!

Op dag drie moest er nog een lange straat gelopen worden. 'Ik weet niet of ik vanavond nog ga', verzuchtte ik 's middags. 'En als ik dan met je mee ga?', vroeg Vic me. 'Dan ga ik sowieso', antwoordde ik. 'Dan ga ik mee', was zijn liefdevolle antwoord. 

We hadden er samen reuze lol in. Het zonnetje scheen alle avonden, het was een kick als mensen geld gaven en we haalden zelfs een briefje van vijf en een jumbo-muntje op!

Na een week mochten we de bus inleveren en het geld tellen. We hadden 191,70 euro opgehaald. Super trots waren we en we vierden het in de McDrive met een McFlurry. Betaald van ons eigen geld hoor ;). 

Tot slot nog plaatje 131 van de 'kracht van liefde'.