Gewoon Mara!

Door alle feestdagen was de 'kracht van liefde' er even bij ingeschoten. Tenminste.. de foto dan! :) Ik heb domweg genoten van het aanwezig kunnen zijn bij alle kerstdiners. Om mijn lieve gezin en familie om me heen te hebben. En dat ik dan de zondag na de kerstdagen een beetje uitgeteld was...Ach, dat is nu dan dus maar zo. Ik zou bijna vragen; wie niet?? Het mannetje mocht voor zijn vader wat uitzoeken voor onder de boom. Vaak wil hij dan naar de wereldwinkel 'want daar hebben ze van die leuke spulletjes, mama'. En wat zocht hij uit voor zijn vader??? Een fijne jaarwisseling allemaal! Op naar een nieuw en liefdevol 2016!

Op allerlei weblogs zie ik op dit moment terugblikken over het afgelopen jaar verschijnen. Bucketlisten voor komend jaar. Samenvattingen van hoe het was en hoe het zou moeten zijn. Ik doe er niet aan mee. Ik wens jullie gewoon heel fijne dagen toe en een geweldig liefdevol 2016. Wij luidden de kerstvakantie in met een weekeindje weg met onze lieve vrienden. Ik werd volledig in de watten gelegd. En toen allerliefste E. met de kinderen een wandeling ging maken, kwam ze dit prachtige plaatje tegen: Geniet er van de komende kerstdagen! Van het samenzijn met familie, elkaar. De stilte, maar ook de gezelligheid. Het lekkere eten, of juist dat smakelijke glaasje water. De kaarsjes die branden, de kerstboom die staat te pronken. En je hart dat zich vult met warmte. Veel liefs.

Het is soms wel eens lastig om uit te leggen hoe het nu met me gaat. Het gaat niet goed, het gaat niet slecht. Ik ben onderweg. En soms is beeldspraak dan nog wel eens het makkelijkst om het uit te leggen: Stel je voor dat ik in de auto zit. Op de achterbank. Herken je dat nog van vroeger als kind dat je je maar liet rijden door je ouders en soms geen idee had waar je naar toe reed? Zo startte mijn rit op de achterbank (het Haga). Toen ben ik naar huis gegaan en kwam ik op de bijrijdersstoel terecht. De bijrijder zit wel voorin maar kan en mag verder niet zoveel. Ja, af en toe een aanwijzing geven. De bestuurder bepaalt immers de koers en overlegt af en toe met de bijrijder. Als bijrijder kijk je naar buiten en geniet je van het uitzicht. Afgelopen woensdag is mijn moedertje vertrokken en sindsdien ben ik weer de bestuurder. Tien weken lang is er continu voor me gezorgd en nu mag ik opeens weer de route bepalen. En wat wil ik dan het liefst.... Direct in de vijfde vers

Vandaag brachten we met ons drietjes, moedertje, Vic en ik, ons huis in kerststemming. En hoewel ik niet de 'eeuwige dankbare' uit wil hangen, was ik echt oprecht weer dankbaar dat ik er bij was. Mijn hart stroomde over toen ik samen met het mannetje de slingers in de boom hing. Zo is hoe het leven moet zijn. Inmiddels zit de eerste controle in het Haga er al weer op. Met wat gemengde gevoelens kijk ik er op terug. Daarover de volgende keer meer! Een fijn, liefdevol weekeind gewenst!

Met een heel warm gevoel van binnen was ik gisteren bij onze pakjesavond. Hoe fijn dat ik niet op verlof moest, maar gewoon thuis mocht zijn op 5 december. En dat toeval niet bestaat, zie je op de foto. We gooiden de pakjes uit de zakken en toen ik goed keek, zag ik opeens dit....     Whahahahahaha. Dat is pas de kracht van liefde :-D.