Gewoon Mara!

Mijn lief en ik waren op 18 mei twaalf jaar getrouwd! Wat een tijd.., het voelt nog als kort geleden dat we 'ja' tegen elkaar zeiden. Om het te vieren (en vooral ook omdat het mannetje twee daagjes met opa en oma en zijn neefje uit kamperen ging), gingen we samen een weekeind weg. Op vrijdagmiddag gingen we richting Breda waar we in een leuke Bed and Breakfast twee nachten door brachten. Wat is Breda een fijne stad! Heerlijke terrassen, leuke en bijzondere winkels en een goede sfeer. En natuurlijk was er, behalve onze liefde (;-P hoe zoet...) ook in Breda een hoop liefde te vinden:

Opeens kwam het voorbij op Twitter; het initiatief 'Take a breath for CF'. Het is een initiatief op social media van Richard Marx (ken je 'm nog van dat mierzoete liedje?). Op deze pagina  legt hij het zelf uit. En als je verder naar beneden scrollt zie je allerlei artiesten zoals Sylvester Stallone, Shania Twain, John Stamos en vele anderen even adem halen voor CF. Mooooi!

Fijn weekeind!

Een bezoek aan het Haga stond ingepland in de agenda; longfunctie blazen, dokter H. spreken en het doorspuiten van mijn pac.  Dus meldden wij ons weer ruim op tijd in het Haagse. En zowaar... Ik blies weer een klein beetje beter! Ik schuur weer wat dichter tegen de zestig procent aan in plaats van tegen de vijftig.  Met dokter H. besprak ik hoe het ging. Mijn 'best prima' lichtte ik toe door te zeggen dat ik niet meer op het niveau ben waar ik een jaar geleden was. Dat ik nog steeds niet de longfunctie blaas zoals ik deze blies (en we niet tevreden waren) bij opname in oktober. Dat ik bij een beetje inspanning al heel snel kortademig word en dat ik vaak en veel sputum opgeef. Maar ook dat 'als dit het is, het wel oké is'. En dat kon ik een paar weken geleden niet zeggen. Het lukt me best om het dagelijks leven weer te leiden en dat was en is wat ik dolgraag wil! Als dit het dan is, is het dus goed.  Dokter H. beaamde wat ik zei en gaf aan dat ik na deze f

Ook tijdens de meivakantie was er genoeg liefde te vinden:   Een fijn pinksterweekeind gewenst!

In de tweede week van de meivakantie gingen Vic en ik samen met vriendin E. en haar kinderen een midweekje naar de camping. We huurden een stacaravan en genoten van een paar heerlijke dagen buiten leven. En hoewel de nachten behoorlijk koud waren, werd naarmate de week vorderde de temperatuur buiten steeds beter. We zochten schatjes in de buurt (geocachen!), gingen midgetgolfen en zwemmen. De kinderen gingen van speeltuin naar speeltuin op het park, haalden 's ochtends vol trots de kaiserbroodjes en lagen 's ochtends vroeg samen te giechelen in bed.   En ik? Ik was me er weer zo bewust van hoe fijn het was dat we dit konden doen. Dat ik het volhield. En ja.., soms is het even aanpassen, net even andere keuzes maken, maar ik kon wel gewoon weg!   We hebben onwijs genoten! Van het domweg aanrommelen, het buiten zijn en alle gezelligheid. Thanks E. voor de fijne week!

Toen ik nog een jong meisje was, wist ik het heel zeker. Als ik later groot was, wilde ik geen kinderen! Ik ging hard werken, geld verdienen en mijn man? Die werd huisman. Hoe anders heeft het uitgepakt...! Na jaren met veel plezier gewerkt te hebben, zit ik nu thuis. Ik ben de 'huisvrouw' geworden. Ik heb een hardwerkende man. En, last but not least, ik ben moeder geworden! Moeder van het allerliefste kind van de hele wereld. Het moederschap zit in mijn lijf; mijn liefde voor ons mannetje voel ik in elke vezel van mijn lichaam. Ik kan me oprecht niks leukers bedenken dan dat ik moeder mag zijn van Vic. Dat er zo'n mooi mensje bestaat dat uit onze liefde voor elkaar is gegroeid. Een kind dat mij 'mama' noemt. Een jongen van wie wij mogen meemaken hoe hij groeit, zich ontwikkeld. Een mannetje dat zo veel plezier en blijdschap geeft in het dagelijks leven. Een lieverd die zo prachtig in het leven staat en ons leven en gezin zo compleet maakt. Fijne Moederdag