Gewoon boezem-praatjes!

Toen ik borstkanker kreeg was al snel duidelijk dat een borstsparende operatie niet zoveel zin had met zo'n kleine cupmaat als de mijne. Ook leek bestralen (wat nodig is na een dergelijke operatie) geen optie voor mij te zijn, omdat mijn longen onder het gebied liggen wat bestraald zou worden en dus ook enige schade kunnen oplopen.

Sowieso koos ik voor volledige amputatie, dit gaf mij een gevoel van veiligheid; 'laten we al die kanker maar van mijn lichaam afhalen'. Ik wist dat ik anders nooit meer veilig naar mijn linkerborst zou kijken. Alles wat ik zou voelen, zou ik wantrouwen.
Ik besloot wel dat ik graag direct mijn linkerborst weer wilde laten opvullen; immers, zonder borst was ik geen vrouw. Dacht ik.
De artsen haalden me echter al snel uit die droom. Nee.., niet van het vrouw zijn, maar wel van 'opvullen en siliconen'. Onnodige operaties zouden ook onnodige (long)risico's kunnen betekenen. Dus moesten we al heel snel beslissen dat dit het dus was...

De dag na de amputatie van mijn borst kwam de mamacare-verpleegkundige langs met één van de meest wanstaltige bh-tjes die ik gezien heb. Met aquarium-watten mocht ik thuis het bh-tje vullen.
Na één dag was ik daar al klaar mee. Het was geen gezicht, het zat niet lekker en ik wilde het gewoon niet. Dus smeet ik het witte vod aan de kant.

Na drie maanden meldde ik me bij onze dorpse lingeriewinkel, gespecialiseerd in protheses. Ik trof een geweldig leuke, rap van tong, verkoopster en het werd een feest. Ik kreeg een nieuwe borst voor in mijn bh en we kwamen er achter dat er zelfs een merk BH was (marie jo) waarvan ik de gewone bh's kan dragen.

Inmiddels mag ik dit jaar nog alweer mijn vierde prothese uitzoeken. Ik ben er achter gekomen dat mijn vrouw-zijn helemaal niet samenhangt met één of twee borsten. Natuurlijk is het mooier om twee borsten te hebben, maar ik ben nog net zo'n leuke vrouw als voor mijn amputatie.

Laatst hoorde ik via via over de breiboezem. Ik schoot er helemaal van in de lach.
De breiboezem bestaat uit een groep vrijwilligers die voor andere vrouwen borsten breit.

GEBREIDE BORSTEN!!!

Vind je het niet een giller?

Als fervent haakster en borstkanker-vrouw moest ik contact opnemen, ik was zo nieuwsgierig geworden. Helaas bleek er geen haakpatroon beschikbaar te zijn, maar er zouden voor mij protheses worden gebreid.

Na een aantal weken mocht ik deze ergens in Rotterdam op gaan halen. Van te voren weet je niet welke kleur de prothese heeft en ik bleek er zelfs twee te krijgen ('voor als er één in de was zit', zei de mevrouw achter de balie). Kijk..., zo zagen ze er uit:

Het zijn net twee tennisballen met tepels er op!! Ik vond het hilarisch.
Wat ze goed doen is dat er een opening inzit waar je wat vulling in kunt doen en uit kunt halen en de borsten kunnen zo de was in!

Ik ben er nog niet helemaal over uit wat ik er verder van vindt. De vorm is minder natuurlijk dan bij een gewone prothese, maar het gewicht van de prothese is wel ideaal (super licht) en het feit dat deze in de wasmachine kan is ook top.

Ik vind het super lief dat er door Nederland heen allemaal vrouwen borsten aan het breien zijn. En hoewel het misschien kneuterig is en deze prothese het misschien uiteindelijk niet voor mij is, vind ik het wel een geweldig initiatief!