Gewoon Mara!

Hebben jullie ook zonnestralen gevangen? Met je snoet in de zon gezeten? Een broodje gegeten in de tuin? Zonder jas? Wat is het genieten als ik buiten weer letterlijk en figuurlijk energie op kan doen. Daar word ik blij van! De volgende foto kreeg ik van een lieve vriendin:

Soms heb ik ook gewoon geen zin om te schrijven over mijn buik die nog steeds niet doet wat ik wil, of over mijn longbloeding die ik voor het eerst sinds jaren weer kreeg. Of over de eerste opmerking die ik kreeg toen ik op de gehandicaptenplaats parkeerde. De verhalen komen. Ooit. Maar nu even niet. Nu stuur ik gewoon wat liefdevolle plaatjes uit Rotterdam.

Onze zoon wordt elf. E.L.F. Het voelt nog steeds als de dag van gisteren dat hij opgekruld met zijn warme lijfje tegen mijn schouder lag. Dat Sebastiaan hem zijn eerste flesje gaf. Dat ik in de schommelstoel met hem zat en liedjes voor hem zong. Dat hij zijn eerste hapje kreeg. Dat hij me iedere keer bij het consultatiebureau nat plaste. Dat ik hem moest achterlaten bij het kinderdagverblijf voor de eerste keer. Dat we naar de kinderboerderij gingen. Dat hij na twee jaar eindelijk ging lopen. Dat hij zo blij werd als de tune van de teletubbies begon. Dat hij zo lekker kon kletsen. Dat ik huilend de school uitliep toen hij ging wennen in de kleuterklas. Dat hij op zwemles ging. Dat hij voor het eerst bij een kindje thuis ging spelen. Dat hij op scouting begon bij de Bevers. Dat hij de Playstation ontdekte maar ook dol bleef en blijft op het lezen van de Donald Duck. Dat hij alleen naar school wilde fietsen. Dat hij besloot dat zijn knuffels uit bed moesten want 'd