Gewoon Mara!

Het stond al een tijdje op onze 'to-do-list'; een bezoek brengen aan het Rijksmuseum. Omdat onze Vic de maandag na de herfstvakantie nog een studiedag had en ook Sebastiaan niet hoefde te werken, besloten we naar Amsterdam te rijden om eindelijk een selfie bij de Nachtwacht te kunnen maken. We bleken natuurlijk niet de enigen te zijn die dit goede idee hadden. Naast een hele hoop toeristen, liepen er ook flink wat ouders met hun kinderen in het museum. Desondanks was er wel voldoende rust en ruimte om alle werken te kunnen bewonderen. We startten bij de tentoonstelling van de Nederlandse en Spaanse meesters. Tot onze vreugd hingen er een hoop bekende werken van Rembrandt. Daarna gingen we door naar de (Operatie) Nachtwacht. Hoe geweldig om dit nu eindelijk in het echt te kunnen bewonderen. Daarnaast hing in de eregalerij 'het Melkmeisje'. Verderop in het museum troffen we ook nog drie werken van 'Van Gogh' aan, waaronder zijn zelfportret. En behalve

Op zondagavond aten Vic en ik samen in het plaatselijke cafetaria. Sebastiaan was aan het werk, dus liet ik hem kiezen waar hij wilde eten. Ik nam heel enthousiast een broodje frikandel met vette mayo en een ham-kaassoufflé. Ook stal ik nog wat frietjes bij Vic. We topten het af met een heerlijk Halloween soft ijsje. Als we er voor gaan, gaan we er ook goed voor..! Direct na het eten had ik al last van een volle, gespannen CF-buik. Nu komt dat vaker voor en was het in dit geval ook nog eens heel goed verklaarbaar. Maar helaas werd ik de volgende ochtend ook wakker met een pijnlijke buik. Het zou toch niet? Na het sporten leek de pijn zowaar minder, maar 's nachts kwam deze weer in alle hevigheid terug. Dinsdag schakelde ik uit in mijn hoofd. Mijn ogen stopten met glanzen en ik wilde alleen maar slapen. Maar hoe kun je slapen als je buik zo'n pijn doet? Omdat ik gewoon nog ontlasting had, vond ik het heel lastig wat ik moest doen. Ik besloot uiteindelijk om een klein beetje

In mei bezocht ik de MDL- arts, waar ik erg van onder de indruk was. Niet zozeer van wat hij vertelde, maar wel van hoe leuk deze arts er uit zag. Weten jullie mijn stukje nog over  McDreamy? De eerste uitslagen van de echo en poepkweken waren gelukkig in orde. De longarts bedacht echter dat hij graag nog een uitgebreider onderzoek wilde in de vorm van een colonoscopie. Het schijnt namelijk zo te zijn dat veertig-plus-CF-patiënten een verhoogde kans op darmkanker hebben. In de toekomst komt hier waarschijnlijk een protocol voor en zullen we om de vijf jaar hierop gecontroleerd worden, vertelde hij me. Nu ik toch al bezig was met allerlei onderzoeken, leek het hem wijs dit alvast bij mij te starten. En zo geschiedde dan ook na intercollegiaal overleg. Ik gaf mijn akkoord met als eis dat ik het pas na de zomervakantie wilde. In het verleden heb ik wel eens een scopie van het maaggebied gehad, ik moest toen zo'n slang doorslikken. Dit keer moest de slang echter mijn billen in. Oh

En toen was september opeens alweer voorbij. Niet geheel geruisloos helaas, maar geen tijd vrij gemaakt om hier een bericht te posten. In september begon Vic aan zijn laatste basisschooljaar. En terwijl zijn eerste schooldag startte, kelderde de temperatuur. En daarmee ook mijn fysieke welzijn. Het leek alsof het oppakken van het dagelijks ritme, het weer intensiever gaan trainen in de sportschool en de dalende buitentemperatuur zijn weerslag op me had. Ik was ontzettend moe, hield opeens weer middagdutjes, had het voortdurend koud, voelde me 'niet lekker', was benauwd en had ontzettend veel slijm. Toen ik ook nog wat bloed in het sputum had was het feest wel compleet. Lastig in dit soort situaties is het altijd om in te schatten of het nu door de wisselende omstandigheden minder goed ging of dat ik een infectie te pakken had. Ik probeerde er op te vertrouwen dat ik het juist had en gelukkig stond er na twee weken toch al een controle gepland. Dus ging ik naar het Haga o