Gewoon september en de kracht van liefde -134
En toen was september opeens alweer voorbij. Niet geheel geruisloos helaas, maar geen tijd vrij gemaakt om hier een bericht te posten.
In september begon Vic aan zijn laatste basisschooljaar. En terwijl zijn eerste schooldag startte, kelderde de temperatuur. En daarmee ook mijn fysieke welzijn. Het leek alsof het oppakken van het dagelijks ritme, het weer intensiever gaan trainen in de sportschool en de dalende buitentemperatuur zijn weerslag op me had.
Ik was ontzettend moe, hield opeens weer middagdutjes, had het voortdurend koud, voelde me 'niet lekker', was benauwd en had ontzettend veel slijm. Toen ik ook nog wat bloed in het sputum had was het feest wel compleet.
Lastig in dit soort situaties is het altijd om in te schatten of het nu door de wisselende omstandigheden minder goed ging of dat ik een infectie te pakken had. Ik probeerde er op te vertrouwen dat ik het juist had en gelukkig stond er na twee weken toch al een controle gepland.
Dus ging ik naar het Haga om te checken hoe ik er voor stond en dat viel gelukkig honderd procent mee. De geblazen longfunctie was nagenoeg stabiel en de arts vond mijn verklaring plausibel. We spraken af dat ik het aan zou kijken en bij twijfel zou bellen.
De klachten bleven nog wel even hangen. Ik lag soms voor het slapen gaan meer dan een uur te hoesten en sputum op te geven voordat ik in slaap viel. En als ik dan in slaap viel, ontspande de boel weer zo erg dat ik mezelf weer wakker hoestte. Sebastiaan ging expres vroeger of later naar bed zodat ik hem niet iedere keer wakker hoestte. Maar langzaam leek het toch beter te gaan en hoewel ik af en toe nog wel een extra pufje op de dag neem, is het inmiddels gelukkig weer een stuk rustiger.
Ook stond september in het teken van een coloscopie.
Ja... zo'n onderzoek van de darmen. Met een grote slang. Die ingebracht moet worden..
Daarover de volgende keer meer!
In september begon Vic aan zijn laatste basisschooljaar. En terwijl zijn eerste schooldag startte, kelderde de temperatuur. En daarmee ook mijn fysieke welzijn. Het leek alsof het oppakken van het dagelijks ritme, het weer intensiever gaan trainen in de sportschool en de dalende buitentemperatuur zijn weerslag op me had.
Ik was ontzettend moe, hield opeens weer middagdutjes, had het voortdurend koud, voelde me 'niet lekker', was benauwd en had ontzettend veel slijm. Toen ik ook nog wat bloed in het sputum had was het feest wel compleet.
Lastig in dit soort situaties is het altijd om in te schatten of het nu door de wisselende omstandigheden minder goed ging of dat ik een infectie te pakken had. Ik probeerde er op te vertrouwen dat ik het juist had en gelukkig stond er na twee weken toch al een controle gepland.
Dus ging ik naar het Haga om te checken hoe ik er voor stond en dat viel gelukkig honderd procent mee. De geblazen longfunctie was nagenoeg stabiel en de arts vond mijn verklaring plausibel. We spraken af dat ik het aan zou kijken en bij twijfel zou bellen.
De klachten bleven nog wel even hangen. Ik lag soms voor het slapen gaan meer dan een uur te hoesten en sputum op te geven voordat ik in slaap viel. En als ik dan in slaap viel, ontspande de boel weer zo erg dat ik mezelf weer wakker hoestte. Sebastiaan ging expres vroeger of later naar bed zodat ik hem niet iedere keer wakker hoestte. Maar langzaam leek het toch beter te gaan en hoewel ik af en toe nog wel een extra pufje op de dag neem, is het inmiddels gelukkig weer een stuk rustiger.
Ook stond september in het teken van een coloscopie.
Ja... zo'n onderzoek van de darmen. Met een grote slang. Die ingebracht moet worden..
Daarover de volgende keer meer!
Reacties
Een reactie posten