Gewoon Mara!

Na de hectische start van het nieuwe jaar, ging januari verder haar gangetje. Sebastiaan verjaarde (maar was aan het werk, dus vierde het niet), ik ging zoals ieder jaar weer naar de 'Vrienden van Amstel Live' (geweldig groot feest!), we bezoeken middelbare scholen om te beslissen naar welke school Vic volgend jaar gaat en ik mocht ook weer langs op de longpoli. Bij mijn laatste polibezoek, blies ik niet zo goed als ik hoopte. Ik voelde me ook een beetje 'mwah' en dat was in de cijfers terug te zien; vier procentpunten minder. Hoewel ik vreesde voor een interventie, had mijn arts er vertrouwen in dat ik er wel weer uit zou komen. En dat bleek gelukkig vorige week! Ik blies er weer zes procentpunten bij, wat een uiteindelijk winst van twee punten betekent! Zo fijn! Dus ging ik gerustgesteld naar huis en hoef ik pas over drie maanden weer terug, mits het goed blijft gaan uiteraard. Januari kabbelt verder lekker door. Mijn trainingen zijn weer goed opgepakt, Vic gaa

Na een gezellige jaarwisseling in Zeeland met een grote groep bekenden, startte ik het nieuwe jaar met een gevoeligheid in mijn 'gezonde borst'. Ik stelde mezelf gerust met gedachten als 'je hebt in een ander bed geslapen, misschien is het daardoor' , en, 'misschien toch iets te hard getraind in de sportschool'.  Op dag drie was mijn borst echter nog steeds gevoelig, als ik er al over aaide deed hij pijn. Na de sportschooltraining stond ik onder de douche en voelde ik het opeens....een KNOBBELTJE!!! Sebastiaan was die nacht daarvoor onverwachts naar Frankrijk vertrokken omdat zijn beste vriend een ongeluk had gehad. Vic had nog vakantie en 'rommelde' gezellig om me heen op de bovenverdieping. 'Hou je hoofd erbij, niet in paniek raken' , sprak ik mezelf streng toe. De tranen slikte ik weg. Het kon domweg niet! Toen Vic eindelijk ging douchen, belde ik de mama-poli. Er werd een afspraak gemaakt voor zes dagen later; een mammografie en echo. D