Gewoon Mara!

Onze dagen in kiekjes 'from where I stand': Terwijl iedereen langzaam weer versoepelt, ben ik zoekende naar hoe ik kan versoepelen, maar ook goed voor mezelf kan zorgen. Hier haalde ik een pakje op bij de Bouwmarkt. Daar durfde ik voor het eerst naar toe. Op een rustig tijdstip en met veelvuldig handen wassen. Zien jullie ook het hartje? Het waren warme dagen de afgelopen week. En hoewel ik de dagen daarvoor vaak een extra pufje nodig had, viel het me afgelopen week best mee. Ik schakelde een heleboel tandjes terug, we haalden de ventilatoren van zolder, ik genoot van lange fietsritten met een lekker windje en zat een dagje met een geleende parasol bij de surfplas met gezellig gezelschap. En of de hangmat een succes is? ABSOLUUT! Tijdens het fietsen is het fijn om een doel te hebben, dus zoek ik een hoop caches (geocaching) . Ik zit zo twee uur met mezelf op de fiets, stop om af en toe even te zoeken en kom ook dan een hoop liefde tegen.  Uiteraard ga ik, zolang

Gisteren sloeg ineens in alle hevigheid de verveling toe. Weer pakte ik voor de zoveelste keer mijn mobieltje, weer zakte ik neer op de bank zonder energie om op te staan. Ik ben geen klager, maar soms ben ook ik er even klaar mee. Ik geniet absoluut van alle tuinbezoekjes, van de fietsritjes door de kassen, van het prachtige weer in onze fijne tuin. Maar een nieuw haakwerkje opstarten heb ik geen zin in, weer op de fiets springen heb ik nu ook wel gezien en in huis zijn de kleine klusjes nu wel gedaan. De YouTube- trainingen zijn prima, maar liever ga ik naar de sportschool en bovenal wil ik zo graag even struinen in het dorp! Het was echt een 'ik-ben-er-even-klaar-mee-momentjes-dag'. Goed; we denken het om want er zijn ook weer een hoop leuke momenten geweest. Inmiddels hebben we een weekje weg geboekt in Nederland tijdens de zomervakantie. Op verzoek van Vic gaan we in een safaritent slapen. Op een kleine camping met uiteraard een eigen keuken en eigen sanitair. We d

De zaterdag voordat de basisschool weer volledig open zou gaan, hoorde ik Vic steeds sniffen naast me op de bank. Ook zelf moest ik regelmatig mijn neus ophalen. 'Ojeeeeee...was hij nou verkouden aan het worden? 'En mag hij nu maandag wel naar school?'.  Zondagochtend was hij nog steeds aan het sniffen maar had verder nergens last van. Echter zondagmiddag brak het door. 'Mama, ik kan steeds niet door mijn neus ademen'.  Ik besloot dus maar hem ziek te melden voor de maandag. Gek idee. Hij zit nu in groep acht en wij hebben hem nog nooit ziek gemeld van school en nu moest ik hem ziek melden vanwege een verkoudheid. Maar ja..., de maatregelen he? Dus terwijl alle basisschoolkinderen maandag weer volledig naar school gingen, hing die van ons nog steeds lekker thuis achter zijn laptopje. Wel met enige tegenzin, want hij had het ook leuk gevonden om weer zijn hele klas te zien. En hij was die dag aan de beurt voor zijn spreekbeurt over zonnepanelen. Voor de zek

3 juni werd ik 42 jaar oud. Ik hang niet heel erg aan het vieren van mijn verjaardag, maar ik vind het vanwege mijn CF toch altijd wel bijzonder als ik er weer een jaartje bij 'tik'. Nu in deze periode is het sowieso lastig om je verjaardag te vieren en een heel 'bijzondere leeftijd' werd ik ook al niet. Mijn lieve mannen stonden 's ochtends te zingen bij mijn bed en ik schoot keihard in de lach omdat het er zo komisch uitzag. Het mannetje had een waterhangmat voor me gekocht (heerlijk!) en had een 'bonnenboekje' voor me gemaakt met heerlijke bonnen als 'een massage', 'ijsje halen' en 'een mooi hartje tekenen'. Omdat ik nog steeds niemand in huis wil hebben, ook niet voor toiletbezoek, reed ik met Sebastiaan naar het midden van het land alwaar mijn ouders wonen. Daar, in de versierde tuin, aten we een taartje met mijn ouders en zus. Ik werd verwend met cadeautjes en aandacht. 's Middags kwam mijn volgende cadeau binnen; een

Begin 2020 boekten wij reeds onze zomervakantie. Omdat het vorig jaar goed was bevallen om alles particulier te boeken, besloten we ook dit jaar geen reisbureau in te schakelen. De mannen wilden graag een keer naar Spanje, dus ging ik dagen speuren op het web naar leuke bestemmingen. Eindelijk vond ik wat leuks in de buurt van Malaga. Een weekje op een rustige  glamping en een weekje in een appartement in een bruisend stadje aan het strand. Bij het boeken van het appartement riep ik nog wel; 'hij is niet restitueerbaar'..., maar we dachten dat bij ziekte de annuleringsverzekering wel zou vergoeden. Dus ook de tickets werden geboekt, voor het eerst niet bij Transavia. En toen kwam de hele COVID-periode. In het begin hoopten we vooral nog dat het snel zou uitdoven en dat we in augustus konden gaan genieten van het Spaanse leven. Maar naarmate de quarantaine periode vorderde, kreeg ik steeds meer onrust in mijn buik. Ik durf nog niet eens een winkel in, mag dat eigenlijk oo