Gewoon Quinsair en KVL -269

In 2017 startte ik met het vernevelen van een nieuw medicijn. In die zin; een medicijn wat ik al wel eerder via het infuus maar nog niet eerder via verneveling had gebruikt. 

Het ging om de Meronem. Ik kreeg de grote Portaneb in huis (eigenlijk het moderne zusje innospire) en kreeg een hoge dosering voorgeschreven. Twee keer per dag zat ik een half uur Meronem te vernevelen. Zoals je in deze link kunt zien, is het vernevelen een heel gebeuren. Kijk vooral even het filmpje van 'toediening volwassenen' 😜😜. Je begrijpt direct waarom dit een leuke kijktip is. 

De Meronem leek er voor te zorgen dat ik de afgelopen jaren zo stabiel ben geweest. In maart echter gaf de longarts aan dat het wellicht na al die jaren ook wel weer eens tijd was om te gaan wisselen van vernevelmedicatie. Naast de steeds grotere kans op resistentie wordt ook het effect van de medicatie steeds minder groot. Gezien mijn stabiliteit echter, was er ook een reden om juist wel door te gaan met dit medicijn. Hij wilde het even bij mij in de week leggen.

In juni zagen we elkaar opnieuw, toevallig (?) genoeg was ik op dat moment net wat minder stabiel. We bespraken nogmaals de voors en tegens en ik vroeg hem of ik het starten van de nieuwe medicatie mocht uitstellen tot na onze zomervakantie. 

Dus startte ik eind augustus met een nieuw medicijn. Het is de bedoeling dat ik alternerend ga vernevelen. Dit betekent dat ik in de eerste maand Quinsair vernevel en in maand twee Cayston. 

Voor de smaak van Quinsair werd ik flink gewaarschuwd. Sommige patiënten verdragen het slecht. De geur is afschuwelijk en de smaak zo mogelijk nog erger, tot kokhalzen aan toe. Ik moet eerlijk bekennen dat het de eerste dagen ook echt heel moeilijk was. De smaak is allesoverheersend vies en bleef nog uren in mijn mond hangen. Na het vernevelen wilde ik eindeloos uittuffen en mijn mond spoelen. Ook is de nevel bij de start behoorlijk dik en benauwend waardoor er direct flinke hoestkriebels komen.

Echter inmiddels ben ik aardig gewend aan de Quinsair. De smaak is nog steeds vies maar goed te verdragen. Ook trekt deze nu veel sneller weg. Wel proef ik het nog steeds als ik zelfs uren later sputum ophoest. Het voordeel is dat deze sessies veel minder tijd kosten, met vijf minuten ben ik klaar. Dat is letterlijk en figuurlijk wel een verademing. Het lijkt er ook op dat ik net wat minder sputum heb.

Over twee dagen ga ik starten met de Cayston. Ik ben heel benieuwd hoe dat zal voelen en gaan. Ook wat de effecten op de lange duur gaan zijn. 

Ik stap dit nieuwe avontuur gewoon maar weer hoopvol en liefdevol in.: