Gewoon Mara!

De grootste uitdaging op dit moment is het 'doseren'. Ga ik niet te hard? Wil ik niet te veel? Aan de ene kant bruis ik weer van de energie, maar aan de andere kant wil ik ook niet direct weer te hard gas geven. Het is moeilijk om daar een balans in te vinden en te houden en dat is met name op sportgebied heel lastig. Het liefst start ik per direct weer al mijn groepslessen op, maar ik wil mijn lijf ook niet overbelasten. Maar van alle uren op de bank en rustig aan doen, krijg ik ook onrust in mijn hoofd.  Begin van de week had ik toch ook opeens weer heel vies sputum en dan ga ik weer een beetje aan mezelf twijfelen. Ik wil er nu weer vertrouwen in krijgen dat het allemaal wel weer goed komt en is.  Inmiddels is mijn sputumkleurtje weer rustig maar ik heb deze week nog geen longfunctie geblazen. Volgende week mag het weer van mezelf. En zo blijf ik in mijn hoofd wat in discussie met mijn innerlijke stemmen. Waar ik wijs aan doe, wanneer ik weer wat nieuws mag gaan proberen of

Tijdens mijn opname in het Haga kreeg ik één keer per dag een gift Tobramycine. Deze 'Tobra' kreeg ik in het verleden vaker zonder dat ik hier problemen mee ondervond. Tobra staat onder meer bekend vanwege de vervelende bijwerkingen op de oren.  En hoewel ik deze weken wel wat last had van 'verkoudheidsoren' (irritant gevoel bij het slikken dat voortdurend doortrekt naar de oren) en ik de laatste nachten ook wel steeds dacht dat ik piepjes op de gang hoorde in de nachten, maakte ik me geen zorgen over mijn oren. We besloten dan ook dat ik de Tobra (Bramitop) thuis zou gaan vernevelen. De eerste nachten thuis sliep ik heel slecht. Mijn hele nachtritme leek van slag door mijn opname. Omdat iedere nacht wel één of twee keer mijn infuus ging piepen of er verpleging binnen kwam in het ziekenhuis, leek nu thuis het hele nachtritme zoek. Maar ik merkte ook iets anders... Op mijn stille slaapkamer hoorde ik voortdurend piepjes in mijn linkeroor. De eerste nachten dacht ik nog d