Gewoon Mara!

Onze kleine jongen is geen kleuter meer. Onze kleine jongen wordt een grote jongen. Een grote-groep-drie-jongen. Vandaag was zijn laatste dag als kleuter, gisteren werd er reeds afscheid genomen. Op de school van Vic wordt er dan 'uit gegleden'. We kregen een officiële uitnodiging van onze zoon: ' hoera, ik g naar groep 3'   Tijdens het 'uitglijden' gaan de groep twee kinderen op de glijbaan. Bovenaan de glijbaan staat de kleuterjuf. Die geeft de kinderen een zetje en dan glijden ze zo in handen van de groep 3-juf.   Het is toch best een 'dingetje'. Wat wordt het mannetje toch al groot. Ik weet nog goed dat hij de eerste dag ging wennen op de basisschool. Hij moest huilen. Ik moest huilen. Natuurlijk :). En nu is de kleuterperiode gewoon al weer voorbij!   Toch kijken we er ook naar uit dat hij naar groep drie gaat. Vic heeft er veel zin in. Hij is na ruim tweeënhalf jaar kleuteren toe aan meer cognitieve uitdaging. Hij zit al ee

Het waren spannende dagen... Afgelopen donderdag ging ik voor mijn eerste mammografie sinds de ontdekking van mijn borstkanker. En hoewel ik van te voren heel stoer zei dat het vast allemaal goed zou zijn en ik heus alleen naar het ziekenhuis kon gaan, zonk de moed me op donderdagochtend toch een beetje in de schoenen. Gelukkig was ik al snel aan de beurt en trof ik een lieve verpleegkundige. In mijn goede borst (rechts) zit ook mijn PAC en ik was heel bang dat deze zou sneuvelen. Maar gelukkig deed de verpleegkundige het zo netjes dat mijn PAC niet geplet werd en mijn borst toch grotendeels op de foto stond. Toen ik haar na afloop vroeg of mijn borst er nu wel goed genoeg op stond, overlegde ze met de radioloog en kwam terug met: 'Alles staat er goed op en er worden door de radioloog geen afwijkingen gezien'! De tranen sprongen in mijn ogen! Wat een diepgewortelde angst is dat toch. Ze gaf uiteraard aan dat de chirurg pas de echte uitslag zou geven, maar ik wist genoeg