Gewoon positieve pech!

Het waren spannende dagen...

Afgelopen donderdag ging ik voor mijn eerste mammografie sinds de ontdekking van mijn borstkanker. En hoewel ik van te voren heel stoer zei dat het vast allemaal goed zou zijn en ik heus alleen naar het ziekenhuis kon gaan, zonk de moed me op donderdagochtend toch een beetje in de schoenen.

Gelukkig was ik al snel aan de beurt en trof ik een lieve verpleegkundige. In mijn goede borst (rechts) zit ook mijn PAC en ik was heel bang dat deze zou sneuvelen. Maar gelukkig deed de verpleegkundige het zo netjes dat mijn PAC niet geplet werd en mijn borst toch grotendeels op de foto stond. Toen ik haar na afloop vroeg of mijn borst er nu wel goed genoeg op stond, overlegde ze met de radioloog en kwam terug met:
'Alles staat er goed op en er worden door de radioloog geen afwijkingen gezien'!

De tranen sprongen in mijn ogen! Wat een diepgewortelde angst is dat toch. Ze gaf uiteraard aan dat de chirurg pas de echte uitslag zou geven, maar ik wist genoeg en huppelde het ziekenhuis uit.

Anderhalf uur later mocht ik me bij de longarts melden voor controle. Mijn longfunctie was stabiel gebleven en ik vertelde hem vol trots hoe goed ik aan het sporten ben. Mijn PAC werd door gespoten en deed het gelukkig nog goed. Na de zomervakantie meld ik me weer bij hem.

Gisteren was het uitslag-gesprek met de chirurg (die voor de verandering weer eens bleef staan tijdens het gesprek, ik heb de beste man nog nooit zittend tegenover me gehad...) en die bevestigde gelukkig hetgeen de radioloog al had gezegd; geen afwijkingen te zien!!!
Pas in januari treffen we elkaar weer!

Daarna mocht ik door naar de geneticus. Want in alle eerlijkheid; we hadden een erfelijkheidsonderzoek aangevraagd. Er werd onderzocht of er bij mij sprake is van het BRCA gen.
Een jongere geneticus nam tegenover ons plaats. En hoewel ze weinig aansluiting bij ons vond (niet communicatief, te veel vakjargon) was ze wel de brenger van goed nieuws. En daar kwamen we voor!

Ik heb niet het BRCA 1 of BRCA 2-gen! En dat is heel goed nieuws. Niet alleen voor mezelf, maar vooral ook voor mijn zus, mijn nichtjes, mijn zoon, mijn moeder en andere familieleden.

Het is domweg domme pech dat ik borstkanker heb gekregen. Maar liever domme pech, dan nog meer genetische pech!

Dus nu kan ik even alles opzij zetten in mijn hoofd en me heerlijk en in alle rust gaan voorbereiden op een fijne vakantie met mijn mannen! Top!