Gewoon Mara!

In april 2013 deed ik het al eerder; mijn lange haar weg geven aan Stichting Haarwensen . Twee maanden na het weg geven van mijn haar kreeg ik zelf kanker. De chirurg sprak met ons over chemokuren. Naast alle angsten, was er nu ook nog de angst bij gekomen om mijn haar te verliezen. Mijn lange, prachtige haar dat zo bepalend leek te zijn voor mijn identiteit. Uiteindelijk werd er, vanwege mijn longen, voor gekozen om geen chemokuren te gaan geven.  De websites met mutsjes liet ik voor wat ze waren. Later leerde ik dat mijn identiteit niet persé samenhangt met hoe ik er uit zie. Ik voel me immers met één borst nog net zo vrouwelijk als met twee borsten. Maar hoe zal dit zijn voor een ziek meisje? Als ik al in een soort paniek raak bij de gedachte dat ik kaal zou worden, hoe is dat dan als je zes bent? Of tien? Of veertien? Of..? Er zat niks anders op; ik besloot mijn haar opnieuw te laten groeien totdat het lang genoeg was om weer voldoende weg te kunnen geven. En die dag was

Vandaag ging ik weer eens voor controle naar het Haga. Ik mocht blazen met de Haagse Blaas-baas en dat leidde tot mooie resultaten! Een Fev1 van 68%, 1, 83 liter. Super! Ik merkte dat het prettig is om met de Blaas-baas te blazen. Hij heeft een fijne kalmte over zich, die hij ongemerkt op mij overbracht. Ook de longarts toonde zich meer dan tevreden. 'Vooral zo doorgaan' is het devies. Ik wenste hem fijne feestdagen toe en hoop hem in het nieuwe jaar pas weer te zien. Wat een heerlijkheid! Daarna mocht ik ook nog mijn neus..offuh...eigenlijk mijn borst laten zien bij de oncoloog. Na een kort gesprekje en het bevoelen van het borstgebied mocht ik ook hier de kamer verlaten en me over een half jaar pas weer komen melden. Hoe fijn is het dat ziekenhuisbezoekjes gewoon eens positief verlopen. Dat hoe ik me voel ook aansluit bij de (statistische) resultaten. Dat geeft een hoop vertrouwen. Een hoop vertrouwen in mijn lichaam, in mezelf. En vertrouwen in een toekomst.

Het jaar kabbelt voort. En kabbelen is heerlijk!! Op een virusje na waar ik nu wat last van heb, gaat het verder z'n gangetje. Fijn! We doen een hoop leuke dingen, kijk maar: Het was natuurwerkdag en de Bevertjes mochten bomen zagen in het bos. Ik mocht mee en sta hier in een onderonsje met mijn eigen Scout :). Alle kinderen kregen werkhandschoenen, een eigen zaag en wonder boven wonder gaat dat dan helemaal goed. Bij ons in de wijk wordt er al jaren groots Halloween gevierd. Voor onze Vic is dit echt het feest van het jaar. Dit jaar ging hij verkleed als zombie. Oma en ik schminkten ons als heks. Meer dan 200 snoepjes werden er uitgedeeld en nog had ik er niet genoeg. Met een vriendin ging ik een avondje op haakcursus. Wat hebben we gelachen om alle kneuterigheid en wat genoten we ervan. Het eerste project is in volle gang; het haken van een eigen tas.  Het mannetje leert ondertussen op school steeds beter lezen en schrijven. Soms gaat er nog wel iets fau