Gewoon maar haar!
In april 2013 deed ik het al eerder; mijn lange haar weg geven aan Stichting Haarwensen.
Twee maanden na het weg geven van mijn haar kreeg ik zelf kanker. De chirurg sprak met ons over chemokuren. Naast alle angsten, was er nu ook nog de angst bij gekomen om mijn haar te verliezen.
Mijn lange, prachtige haar dat zo bepalend leek te zijn voor mijn identiteit.
Uiteindelijk werd er, vanwege mijn longen, voor gekozen om geen chemokuren te gaan geven. De websites met mutsjes liet ik voor wat ze waren.
Later leerde ik dat mijn identiteit niet persé samenhangt met hoe ik er uit zie. Ik voel me immers met één borst nog net zo vrouwelijk als met twee borsten.
Maar hoe zal dit zijn voor een ziek meisje? Als ik al in een soort paniek raak bij de gedachte dat ik kaal zou worden, hoe is dat dan als je zes bent? Of tien? Of veertien? Of..?
Er zat niks anders op; ik besloot mijn haar opnieuw te laten groeien totdat het lang genoeg was om weer voldoende weg te kunnen geven. En die dag was vandaag.
Ik was al een aantal weken aan het meten en kijken of ik het al aandurfde en de afgelopen dagen kreeg ik regelmatig opmerkingen dat mijn haar weer zo lang was geworden. Dus besloot ik dat het er weer af mocht.
Ik ging naar dezelfde kapsalon als vorige keer en dit keer werden er zelfs twee vlechten van mijn haar gemaakt.
En hoewel ik nu net iets minder haarlengte heb over gehouden in vergelijking met vorige keer, is het goed zo.
Ik hoop dat er meisjes (jongens?) zijn die deels met mijn haar een mooie pruik kunnen krijgen.
En ik? Ik spaar rustig verder om hopelijk over anderhalf jaar weer haar te kunnen doneren!
Twee maanden na het weg geven van mijn haar kreeg ik zelf kanker. De chirurg sprak met ons over chemokuren. Naast alle angsten, was er nu ook nog de angst bij gekomen om mijn haar te verliezen.
Mijn lange, prachtige haar dat zo bepalend leek te zijn voor mijn identiteit.
Uiteindelijk werd er, vanwege mijn longen, voor gekozen om geen chemokuren te gaan geven. De websites met mutsjes liet ik voor wat ze waren.
Later leerde ik dat mijn identiteit niet persé samenhangt met hoe ik er uit zie. Ik voel me immers met één borst nog net zo vrouwelijk als met twee borsten.
Maar hoe zal dit zijn voor een ziek meisje? Als ik al in een soort paniek raak bij de gedachte dat ik kaal zou worden, hoe is dat dan als je zes bent? Of tien? Of veertien? Of..?
Er zat niks anders op; ik besloot mijn haar opnieuw te laten groeien totdat het lang genoeg was om weer voldoende weg te kunnen geven. En die dag was vandaag.
Ik ging naar dezelfde kapsalon als vorige keer en dit keer werden er zelfs twee vlechten van mijn haar gemaakt.
En ik? Ik spaar rustig verder om hopelijk over anderhalf jaar weer haar te kunnen doneren!
Ohhhh wat leuk en lief van je. Super
BeantwoordenVerwijderenWat ben jij een lieverd zeg! En je hebt zulk prachtig haar. Ik weet zeker dat het betreffende meisje er heel blij mee zal zijn.
BeantwoordenVerwijderenMaar je nieuwe coupe ziet er ook goed uit hoor ;-)
Groet! Martina
Wauw wat een mooie donatie, persoonlijker kan niet!
BeantwoordenVerwijderenVolgens mij heb ik al eerder zo gereageerd maar doe het gewoon weer: Toppertje!!
BeantwoordenVerwijderenOh! Super griet, dat je dat gedaan hebt! Wat heb je toch mooi haar. Maar, de lengte die je nu hebt staat ook mooi en dan met de gedachten dat je een iemand jou haar gegeven hebt, maakt het extra bijzonder!
BeantwoordenVerwijderenGeniet van de mooie december maand met je familie!