Gewoon uit met de pred!

Gisteren zat mijn twee-weekse kuur Tavanic en Prednison er op. Gedurende de afgelopen dagen was ik wisselend enthousiast over de resultaten. Er zaten fijne dagen bij waarbij ik weinig hoestte en barstte van de energie, maar er waren ook een hoop dagen met veel en vies sputum en 'net niet lekker voelen'.

Het lastige vind ik dat ik op een zeker moment een soort referentiekader mistte. Na een intraveneuze kuur voel ik me vaak erg schoon van binnen en begin ik echt weer met een nieuwe, frisse start. Dat effect voel ik nu niet. Maar ik wil ook niet ontevreden zijn; immers de koorts is weg gegaan en ik kon het dagelijks leven best weer aardig oppakken.

Gisteren besprak ik het met mijn longarts. We kwamen beiden tot de conclusie dat het vooral nu spannend is wat mijn lichaam gaat doen zonder de extra ondersteuning. Op het moment dat ik me weer slechter ga voelen of weer koorts ga krijgen, word ik direct ingepland voor een intraveneuze kuur. De periode van instabiliteit moet doorbroken worden.

Longfunctie technisch gezien zijn er gelukkig niet veel bijzonderheden te melden en dat is in principe positief. De cijfers blijven (fingers crossed) redelijk stabiel.
Echter in het bloed was goed terug te zien dat ik twee weken geleden inderdaad met een flinke infectie kampte (verhoogd CRP en Leukocyten). Nu twee weken later is het CRP (ontstekingswaarde in het bloed) een stuk gedaald, maar nog wel verhoogd.

Vandaag nam ik voor de eerste keer geen prednison meer en dat voel ik best. Opeens moet ik weer allemaal middagdutjes maken en zat ik zelfs even tegen een hypo aan, wat ik niet vaak heb.
Jammer van alle klusjes die nog wel zijn blijven liggen ;), maar ik snap heel goed dat prednison eigenlijk geen echte pret geeft!

Nu is het dus gewoon afwachten hoe het verder gaat en duimen dat ik deze periode van instabiliteit kan doorbreken.