Gewoon Mara!

In februari voelde ik me niet top. Via de mail kreeg ik een nieuwsbrief van een  atelier in Den Haag. De sympathieke kunstenares had ik leren kennen via de 'kunstkar' tijdens mijn verblijf in het Haga. Ze bood een schildervakantie in Frankrijk aan, precies in de week dat Vic met scouting op kamp zou zijn. En ondanks mijn fysieke en mentale lusteloosheid ging er opeens een vonkje branden! Dat leek me leuk!!! Een week weg met mezelf. Weer leren vertrouwen op mezelf, maar ook nieuwe dingen leren in een groep waar ik niemand kende. Er waren wat haken en ogen, maar ik was getriggered. Om een lang verhaal kort te maken; het ging uiteindelijk niet door! Ik moest een kamer delen met een onbekende en dat wil en kan ik niet meer. Naast dat ik gesteld ben op mijn privacy, rochel en hoest ik zo veel, wil ik ruimte om in alle anonimiteit mijn medicatie te nemen en wil ik gewoon met één borst in slaap kunnen vallen zonder dat iedereen direct ziet dat ik ook nog borstkanker heb gehad.

Ik ging afgelopen week een midweek met mezelf weg. Daarover in een volgend blogje meer. Eerst is het weer tijd voor een kiekje, de kracht van liefde! Deze zag ik tijdens het geocachen. Ik vond het hartje eerder dan het 'schatje' dat ik zocht...

Vorige week dinsdag moest mijn borst op de foto. Nee, niet zomaar een foto natuurlijk, maar een heuse geplette mammografie! Niet mijn meest favoriete uitje en vaak toch ook zenuwslopend, dus was ik dit jaar zo verstandig eens niet alleen naar de mammografie te gaan. Mijn rechterborst wordt twee keer geplet tussen twee platen waarbij er ook nog eens opgelet moet worden dat mijn PAC niet mee wordt geplet, aangezien deze bovenin de rechterborst zit. Na het maken van de mammografie word ik in het hokje gezet en mag ik wachten of alles gelukt is. De afgelopen twee jaar kreeg ik direct mijn uitslag te horen, dus dat verwachtte ik ook dit jaar. De minuten in het hokje tikken traag, te traag voorbij. Ik kan alleen maar mijn handen vouwen en vragen of de uitslag alsjeblieft goed mag zijn... Als de verpleegkundige komt, zegt ze dat alles er goed op staat. Ik kijk haar vragend en verheugd aan; 'betekent dit dat dat de uitslag ook goed is?'. Ze zegt me dat er geen mammografiedokter

De blik van een kind. Hoe het onbevangen de wereld inkijkt. Zich kan verwonderen over de mooie dingen die het ziet. Hoe het het leven eenvoudiger maakt.  Sommige vriendinnen hebben kinderen die voortdurend hartjes voor mij vinden. Ook mijn eigen kind is een meester in het vinden van hartjes.    Dit hartje kreeg ik toegestuurd, een kind vond het voor me: Kinderen zijn de kracht van liefde! 

Afgelopen week ging ik op mijn e-bike naar Rotterdam. Wat genoot ik van het ritje, van al het moois wat er onderweg te zien is. Als je in de berm kijkt, zie je de prachtigste bloemen staan waarbij ik me iedere keer weer afvraag waarom we dit eigenlijk onkruid noemen. Ook is het geweldig om eens goed naar boven te kijken, er staan zulke prachtige bomen en met de zon door het bladerdek word je gewoon betoverd! In het centrum van Rotterdam viel het me op dat ik op heel veel verkeersborden hartjes geplakt zag. Zal er nog iemand zijn die graag de kracht van liefde wil verkondigen?