Gewoon de kracht van liefde -69
Vorig jaar miste ik tot mijn grote verdriet een hoop belangrijke feesten. De zeven weken opname in het Haga hakte niet alleen op mij in, maar vooral ook op mijn gezin; het mannetje dat mij miste op belangrijke momenten. Zo was ik er niet met Halloween. Voor hem is dit wel het grootste feest van het jaar. De tuin wordt versierd, hoe enger hoe beter en 's avonds gaan we al bibberend de huizen langs waarbij de één het nog gekker (grafstenen met de namen van eigen kinderen) dan de ander (liggend in een lijkenkist) maakt. Maar dit jaar was ik er bij! We kochten een geweldig pak voor het ventje: Ik genoot! Domweg van het zijn. Dankbaar. Het maakte ook wel weer heel zichtbaar hoe ik er vorig jaar juist niet bij was ('weet je nog mama, vorig jaar..... oh nee, toen was jij er niet bij.'). Evenals met de intocht die ik miste vorig jaar. Mooi is dan wel weer dat Vic mooie herinneringen heeft aan het feit dat we in het Haga-restaurant Sinterklaas-kleurplaten gingen kleuren