Gewoon Mara!

In onderstaande kiekjes kun je zien wat ik meemaak tijdens een opname op de longafdeling.  Iedere week wordt er een bloedgasje uit mijn vinger geprikt.  Ook moet ik iedere maandag longfunctie blazen. Vijf dagen per week sport ik met de fysio. Naast wat cardio- en krachttraining, speelden we dagelijks badminton. Mijn hoge temperaturen waren weer een 'dingetje'. Soms checkten we het meerdere keren op meerdere apparaten.    Kijk eens hoe vrolijk ik hier in bed lig met dank aan Vic...     Dit vond ik soms van de opname. Twee keer per week worden er curves geprikt vanwege de diabetes.  Dit lijkt een sportfoto, maar als je goed kijkt is het 'de kracht van liefde'!  Mijn vaste accessoire. Dit lijkt een foto van een stoel in het ziekenhuis, maar als je goed kijkt is het ook 'de kracht van liefde'! Het hoogtepunt van de opname was de logeerpartij met Vic. De rode stoel werd omgebouwd als bed en zijn giraf (groen) kwam ook logeren. Ik li

Hoewel mijn VOD anderhalve week geleden al op het bord stond, bleek dit een beetje een broodje-aap-verhaal te zijn. Maar nu is hij echt bekend. Mijn Voorlopige Ontslag Datum! Eindelijk is er weer zicht op thuis en wel vrijdag aanstaande. Maandag moest ik weer blazen en ik blies net zo constant (lees:goed) als de afgelopen keren. Op de zaterdagavond na, hield ook de koorts zich rustig. Gisteren kwam de grote visite langs. Ze gaven aan te hebben gezien dat ik er echt wel even doorheen zat en boden me twee opties aan. De eerste was 'naar huis zonder infuus en meronem gaan vernevelen'. De tweede optie was 'naar huis met een meronem-infuus tot 21 juli en dan colistine blijven vernevelen'. Ik koos voor optie twee. Dit lijkt me de meest optimale behandeling, het gevoel dat we dan goed door pakken en ik red me prima met mijn infuus thuis. Eind volgende week meld ik me dan weer op de poli en stoppen we de kuur. De grote vraag van de arts is wat mijn koorts dan gaat doen n

Inmiddels lig ik al weer 25 dagen in het ziekenhuis. Na mijn vorige bericht kreeg ik zonder prednison toch weer koorts. Later in de week stabiliseerde deze een beetje richting de 38.0. Maar net de dag voor de grote visite piekte ik opnieuw naar de 39.0.  Gatver! Afgelopen dinsdag werd dus opnieuw besloten dat ik voorlopig nog blijf en dat we volgende week pas weer verder gaan kijken. De vraag is nog even of ik dan de behandeling thuis af mag maken want het lijkt er op dat de artsen een voorkeur hebben dat ik het hier afmaak (vanwege de combi van medicijnen intraveneus, die ik thuis niet zo kan krijgen). Als het goed is, moet ik vanaf volgende week sowieso nog twee weken verder kuren. De koorts houdt zich inmiddels wat rustiger gelukkig, maar gezien vorige week is er de angst dat deze opnieuw opeens zal pieken. Mensen vragen vaak aan me of ik het hier volhou. Ik antwoord dan altijd het volgende: Je kunt mij hier prima weken laten zitten. Ik voel me enorm veilig in het haga, ov