Gewoon verfrissend.

Het heerlijke van onze vakantie was vooral dat we alle drie vergaten dat ik in het ziekenhuis had gelegen. Nou ja.. bij wijze van spreken dan. We waren gewoon weer even Sebastiaan, Vic en Mara; een normaal gezinnetje uit Nederland.
Natuurlijk had ik zo mijn 'gebreken' op vakantie, maar dat waren de gebruikelijke gebreken.

We huurden vier dagen een autootje, maar hielden ook dan rekening met het feit dat ik niet heel actief kan zijn. We tuften ook net zo lief in onze Panda naar een heerlijk strand om daar te relaxen.
Alle andere dagen brachten we al lezend, hakend en spelend met Vic door aan het zwembad bij het hotel. Vijftien dagen lang had ik de jongens non stop om me heen en tijd voor piekeren was er dan ook niet. Ook het temperatuurtje was zalig; gemiddeld 35 graden maar met een heerlijke wind.
Af en toe slikte ik wel een paracetamol als ik me niet fit voelde, maar verder ging het eigenlijk heel goed.

En toen kwamen we thuis... Al voordat ik uit het vliegtuig stapte zat de angst in mijn hart. 'Ga ik het eigenlijk wel redden thuis?' 'Het is nog geen maand geleden dat de kuur gestopt is.' 'Kan ik dit wel?'.
De onzekerheid schoot zo mijn lijf in.

Sebastiaan ging weer werken, Vic ging naar school (groep zes!) en ik zat thuis te malen en te piekeren en te voelen. Ik was duidelijk benauwder, hoestte meer en had weer middagdutjes nodig.

Natuurlijk kon ik wel relativeren; het leven thuis is niet zoals het leven op vakantie. Door de stilte in huis, kwam er in mijn hoofd te veel ruimte voor piekeren. Ik was continu bezig met 'voelen hoe ik me voelde'. Ook doe ik praktisch meer. Thuis zijn er klusjes zoals de vaatwasser en de was en leg ik ongemerkt meer meters af.
Maar ook was ik na de vakantie begonnen met de verneveling van Meronem (die ga ik maand op en af afwisselen met de Tadim) met de nieuwe portaneb (spray-apparaat). Dit is een 'natte verneveling' waar ik twee keer per dag een half uur (...) mee bezig ben. Het voelt alsof ik iedere keer een half uur in de Turkse sauna heb gezeten en van de Turkse sauna krijg ik het erg benauwd.

Maar nu een weekje later komt er langzaam weer rust in mijn hoofd en meer energie in het lijf. Zo fijn! Na een opname denk ik altijd dat ik direct weer het 'vrouwtje' ben en dat is niet zo. Het heeft tijd nodig; stapje voor stapje.

Dus gaan we weer met frisse en goede moed vooruit.
Ik merk dat ik weer behoefte heb aan opruimen. Opfrissen.
En zo moest ook mijn weblog er aan geloven. Een frisse look.
Wat vinden jullie er van?