Gewoon Mara!

De kerstdagen zijn al weer voorbij. We brachten beide dagen door met onze families. Naast lekker eten en leuke gesprekken, genoten we vooral van het samenzijn met elkaar. Ik probeerde tussen alle (kerst- en vakantie) dagen door voldoende rust te pakken, niet te raar te eten en zelfs de sportschool nog te bezoeken. Desondanks heb ik nu toch wat buikklachten te pakken. Hopelijk krijg ik ze snel weg met wat extra zakjes laxeer. In veel bomen zag ik de kracht van liefde hangen. Kijk maar eens met me mee. We sluiten 2018 af. Voor mij fysiek gezien een goed en stabiel jaar. Dus hoopvol kijk ik uit naar 2019. Ik hoop in het nieuwe jaar te kunnen starten met  Symkevi  en nog liever hoop ik dat het ontzettend goed bij me gaat werken. Uiteraard wens ik ook dat ik mijn stabiliteit kan behouden. Natuurlijk is er meer dan alleen mijn 'fysieke zijn'. Mijn fijne twee mannen met wie ik ook komend jaar weer heel veel genietmomenten hoop te beleven. Onze familieleden van w

Langzaam komen de kerstdagen dichterbij. Vic heeft met school zijn kerstviering in de kerk gehad en ook het kerstdiner is inmiddels geweest. Vanavond heeft hij voor het eerst een disco/ Christmas party dus zijn kerstblouse kan dit jaar veel gebruikt worden. Beide kerstdagen brengen we door met onze familieleden. En verder vullen we de kerstvakantie gewoon met heerlijke 'nuttige onbenulligheden'. Films kijken, logeren bij elkaar, heerlijk binnen cocoonen. Wat zijn jullie plannen?

Toen ik ( lang geleden)  nog een jong meisje was ambieerde ik een carrière als kinderarts. Ik zag een man naast me die het huishouden deed, mijn eigen Henny.. Hoe anders pakte het uit... Hoewel ik een aantal jaar met ontzettend veel plezier mijn werk kon doen als orthopedagoog, liet mijn 'fysieke zijn' me langzaam steeds meer in de steek. Op een zeker moment was ik meer ziek of aan het herstellen dan dat ik met mijn cliënten aan de slag kon. Na heel wat tranen, proberen en getrek werd ik uiteindelijk volledig afgekeurd (inmiddels zo'n zes jaar geleden schat ik in). Ik moest thuis echt mijn weg vinden. Dat de keuze voor me was gemaakt vond ik lastig, maar ik begreep ook heel goed dat het niet anders kon. Én voor mezelf én voor mijn gezin zorgen én ook nog werken, was geen optie meer. We kregen hulp bij het huishouden, ik stortte me volledig op mijn trainingen om maar zoveel mogelijk uit mijn lichaam te kunnen halen en kreeg langzaam wat andere hobby's erbij. Ik g