Langzaam wordt het leven hier wat normaler. Er zijn hoogtepuntjes en soms toch ook wel weer wat dieptepuntjes. Net toen ik dacht dat de lift weer omhoog ging, kreeg ik bijvoorbeeld een kleine longbloeding. Dat is wel het laatste waar je op zit te wachten als je net drie weken uit het ziekenhuis bent. Gelukkig had ik thuis noodmedicatie liggen om bloedingen tegen te gaan, dus in overleg met het ziekenhuis startte ik dat direct op. Het sijpelde nog twee daagjes wat na, maar werd daarna gelukkig weer rustiger. Ook zijn er af en toe daagjes of juist nachten waarop ik opeens weer een heleboel (taai) slijm ophoest of dat er opeens weer allerlei harde stukjes naar boven komen. Nachten waarin ik mijn matras bijna recht omhoog zet en mezelf desondanks steeds wakker hoest, het leven gaat niet altijd vanzelf. Het doet wat met mijn vertrouwen... Dat wankelt nog wat en eigenlijk zoek ik nu naar de stabiliteit. Altijd lastig als je weer even een flinke infectie (en opname) hebt gehad. Maar het ...
Ik val gewoon met een hele dikke deur in huis. Ik. heb. kanker. Ik heb borstkanker. Ik heb Cystic Fibrosis en ik heb borstkanker. Ik ben net 35 jaar oud en ik heb Cystic Fibrosis EN borstkanker! Ik kan het niet mooier maken dan dit. Sinds gisteren ben ik officieel gediagnosticeerd met borstkanker. Laat ik bij het begin beginnen van dit lange korte verhaal. Precies een week geleden voelde ik voor het slapen gaan opeens een knobbeltje in mijn borst. Ook Sebas voelde het toen ik hem 'blind' liet voelen. De volgende ochtend ging ik dan ook direct naar de huisarts. De huisarts voelde de knobbel ook, maar vond deze mooi glad en soepel en dacht dat het een soort goedaardige cyste (fibroadenoom) was. Ik mocht van hem best nog een week of twee wachten, maar als ik ter geruststelling een mammografie wilde, kon dat. Dus ging ik afgelopen maandag naar het ziekenhuis in de buurt voor een mammografie met daaropvolgend een echo. De radioloog die de echo begeleidde was al...
Inmiddels lig ik al weer bijna twee weken in het ziekenhuis. De dagen vliegen voorbij. De eerste dagen was ik eigenlijk te ziek om er überhaupt over na te denken hoe lang ik er al was, maar nu komt de realisatie wat meer om de hoek kijken. Langzaam ga ik thuis wat meer missen of irriteer ik me net wat meer aan kleine dingen hier. En dat is een goed teken! Er komt weer wat meer lucht in mijn hoofd en meer lucht in mijn lijf. De koorts lijkt nu een aantal dagen echt weg te zijn en in rust gebruik ik ook al een aantal dagen geen zuurstof meer. Ik ben aan het bewegen met de fysio en ga ook zelf regelmatig even wandelen naar beneden. De ochtenden worden hier in beslag genomen door de dagelijkse zorg, maar ook door een haakwerkje of Netflix. Gelukkig krijg ik ook regelmatig bezoek en zo ben ik, voordat ik het wist, al weer twee weken verder. Maandag mag ik weer een longfunctie blazen en is er weer groot bloedonderzoek. Dit zal bepalend zijn voor het verdere beleid dat dinsdag word...
Reacties
Een reactie posten