Gewoon geen 'slapende diabeet' meer en de kracht van liefde -137

Ik geloof dat het in het voorjaar van 2018 was dat mijn arts en ik besloten dat ik tijdelijk ging stoppen met het spuiten van insuline. Mijn bloedsuikers hielden zich zo netjes en ik spoot al niet zo veel (langwerkende) insuline dat een leven zonder insuline haalbaar leek.

Dus stopte ik met het dagelijks spuiten. Af en toe prikte ik nog eens een curve, maar alles bleef keurig tussen de lijntjes. Eind 2018 werd mijn urine opnieuw gecheckt en ook deze was in orde.
De laatste poli controle moest ik opnieuw mijn urine inleveren en gezien de eerdere resultaten, verwachtten we allemaal geen bijzonderheden.

Na een week werd ik echter gebeld door de CFverpleegkundige; ik bleek te veel eiwitten uit te plassen en verder onderzoek was nodig. Dus kreeg ik weer een sensormeting (zes dagen een sensor op mijn buik die 24 uur de bloedsuikers meet) en moest ik 24 uur urine sparen.
De dag voor kerst werd ik gebeld dat het net niet goed genoeg was. Er zijn pieken te zien in de metingen en hoewel deze wel verklaarbaar zijn door mijn inname van eten en drinken (ik moest in de dagen van de meting ook nauwgezet bijhouden wat ik at en dronk) was het in combinatie met de uitslagen van de urinetest net niet goed genoeg.
Om mijn nieren te ondersteunen moet ik helaas weer starten met de insuline. Gelukkig wel weer met langwerkende insuline. Dit betekent dat ik 'sochtends de insuline in mijn been spuit en er dan in principe de rest van de dag niet meer aan hoef te denken.

Op advies van Sebastiaan, die de stress bij me merkte, en na toestemming van het Haga, ben ik na de kerst begonnen; vanochtend dus!
Gek genoeg is het dan opeens toch weer eng om dat eerste naaldje in je been te steken. En, zoals ik wel had verwacht, liet ik toch even een traantje toen ik het deed. Wat je kwijt bent, wil je liever niet meer terug.
Het is geen drama, en ik hou heel graag mijn nieren in goede conditie, maar het is gewoon weer wat extra's wat ik aan mijn toch al strenge structuur en ritme toe moet voegen.

Desondanks hebben we uiteraard wel genoten van alle kerstdagen. Een huispakken-kerstavond met goede vrienden en een hoop familiebezoekjes.

Nu weer even bijkomen en ons klaar maken voor een gezellige jaarwisseling.

Ik las zojuist mijn blogje van vorig jaar terug waarin ik de wens uitsprak in 2019 te kunnen starten met Symkevi. Dat is helaas niet gelukt. Dan maar duimen voor de Trikafta in 2020???

Hele fijne jaarwisseling gewenst!