Gewoon van alles wat.
Er gebeurt van alles. En er gebeurt ook niks.
Het is een beetje ‘mwah’ op het moment.
Precies zoals mijn longen momenteel zijn. Het gaat niet goed, maar het gaat zeker ook niet slecht.
Vorige week had ik weer eens een controle moment en ik blies vier procentpunten minder (fev1). Vier vind ik eigenlijk net te veel. Één of twee procentpunten is acceptabel, maar vier niet meer. Nu moet ik wel vertellen dat na twee pogingen, het systeem er uit lag en ik niet meer mocht blazen. Maar ik wilde dit ook niet te veel als excuus gebruiken.
Ik had gewoon minder goed geblazen. En hoewel ik een oraal kuurtje vreesde, was de arts relaxter dan ik. Ik legde hem uit dat ik me wat minder fit voel; meer sputum, vaker een pufje of paracetamol nodig om de dag door te komen, maar geen tekenen van ‘ziek voelen’. Dat betekent in mijn geval; een goede eetlust, niet afvallen, geen koorts of extra slaap nodig.
Alles bij elkaar opgeteld, mocht ik dus gewoon terug naar huis met niks. Bij twijfel bellen.
Ook Mcdreamy bezocht ik in november. De uitslagen van de endoscopie waren goed en dat betekent dat mijn buikklachten onverklaarbaar blijven. In die zin dat het CF gerelateerd is en kleine dingen zoals stress, weinig beweging of anders eten al een trigger zouden kunnen zijn. Het oplossen van de buikklachten blijft dus ‘aanklooien’ met alle medicatie die ik daar voor in huis heb.
Dus top dat er niks geks is gevonden, dat staat voorop, maar jammer dat ik de gouden oplossing niet heb. Overigens wilde Mcdreamy mij over een half jaar weer terug zien. En hoewel het heel leuk is om naar hem te kijken, heb ik zelf maar voorgesteld om over een jaar terug te komen. Ik weet echt niet wat ik, behalve wat zwijmelen, daar over een half jaar weer kom doen.
Verder zijn er wat recente ontwikkelingen met te veel eiwitten in mijn urine, dus daar worden vanaf volgende week wat extra onderzoeken voor uitgezet. Het lijkt er op dat mijn ‘slapende diabetes’ wakker aan het worden is. Ook mag ik dan weer voor check van de osteoporose. Nooit saai!
Leuke dingen?
Uhm.... we vierden gisteren Sinterklaas. En Vic maakte een prachtige naaimachine voor me.
Ik maakte op naailes een heel leuk jogging-jurkje voor mezelf.
Ik ben aan het rondkijken voor de zomervakantie, maar kan niet vinden wat ik zoek en word daar strontchagrijnig van. Hahahahaha. Herkenbaar?
En zo gaat het door...op en af! Tja.. ook bij mij kan het niet altijd alleen maar positief en gelukkig zijn, toch?! Volgende keer hopelijk weer een wat minder ‘grijs’ blogje.
Het is een beetje ‘mwah’ op het moment.
Precies zoals mijn longen momenteel zijn. Het gaat niet goed, maar het gaat zeker ook niet slecht.
Vorige week had ik weer eens een controle moment en ik blies vier procentpunten minder (fev1). Vier vind ik eigenlijk net te veel. Één of twee procentpunten is acceptabel, maar vier niet meer. Nu moet ik wel vertellen dat na twee pogingen, het systeem er uit lag en ik niet meer mocht blazen. Maar ik wilde dit ook niet te veel als excuus gebruiken.
Ik had gewoon minder goed geblazen. En hoewel ik een oraal kuurtje vreesde, was de arts relaxter dan ik. Ik legde hem uit dat ik me wat minder fit voel; meer sputum, vaker een pufje of paracetamol nodig om de dag door te komen, maar geen tekenen van ‘ziek voelen’. Dat betekent in mijn geval; een goede eetlust, niet afvallen, geen koorts of extra slaap nodig.
Alles bij elkaar opgeteld, mocht ik dus gewoon terug naar huis met niks. Bij twijfel bellen.
Ook Mcdreamy bezocht ik in november. De uitslagen van de endoscopie waren goed en dat betekent dat mijn buikklachten onverklaarbaar blijven. In die zin dat het CF gerelateerd is en kleine dingen zoals stress, weinig beweging of anders eten al een trigger zouden kunnen zijn. Het oplossen van de buikklachten blijft dus ‘aanklooien’ met alle medicatie die ik daar voor in huis heb.
Dus top dat er niks geks is gevonden, dat staat voorop, maar jammer dat ik de gouden oplossing niet heb. Overigens wilde Mcdreamy mij over een half jaar weer terug zien. En hoewel het heel leuk is om naar hem te kijken, heb ik zelf maar voorgesteld om over een jaar terug te komen. Ik weet echt niet wat ik, behalve wat zwijmelen, daar over een half jaar weer kom doen.
Verder zijn er wat recente ontwikkelingen met te veel eiwitten in mijn urine, dus daar worden vanaf volgende week wat extra onderzoeken voor uitgezet. Het lijkt er op dat mijn ‘slapende diabetes’ wakker aan het worden is. Ook mag ik dan weer voor check van de osteoporose. Nooit saai!
Leuke dingen?
Uhm.... we vierden gisteren Sinterklaas. En Vic maakte een prachtige naaimachine voor me.
Ik maakte op naailes een heel leuk jogging-jurkje voor mezelf.
Ik ben aan het rondkijken voor de zomervakantie, maar kan niet vinden wat ik zoek en word daar strontchagrijnig van. Hahahahaha. Herkenbaar?
En zo gaat het door...op en af! Tja.. ook bij mij kan het niet altijd alleen maar positief en gelukkig zijn, toch?! Volgende keer hopelijk weer een wat minder ‘grijs’ blogje.
Reacties
Een reactie posten