Gewoon het klimaatverschil en KVL -202

Het nagenieten van onze vakantie is zalig. Het voelde als één groot cadeau na 'anderhalf jaar thuis zitten' om in een heel andere omgeving te zijn, te denken dat Corona er bijna niet meer is (ik weet heus beter..) en domweg te genieten van het 'zijn'. Maar ook het zalige weer; rond de 35 graden, vrijwel de hele dag zonneschijn en een beetje uitpuffen bij het zwembad. 

Sinds ik Symkevi gebruik, ben ik gestopt met alle (dagelijkse) laxeermiddelen. Mijn darmen hebben het goed opgepakt, maar kregen het op vakantie toch behoorlijk moeilijk. Ik trainde niet meer, at veel en vet en voornamelijk wit brood. Daar was mijn buik niet zo blij mee. Dus liep ik vast of met enorm opgezette buiken rond in mijn bikini. Uiteraard had ik wel medicatie meegenomen, maar het bleef een beetje 'aan klooien' die twee weken. 

Mijn longen deden het echter opmerkelijk goed in Italië. Na een paar dagen hoorde ik mezelf hardop zeggen 'ik hoest bijna niet meer'. Voor het slapen gaan, hoefde ik zelfs geen grote hoestbui meer op te wekken (en kwam ik toch rustig de nacht door) en het slijm dat er kwam was dun. Stiekem begon ik te dromen dat dit dan misschien het 'Symkevi-effect' was? Dat mijn lichaam nu zo goed in rust kwam en de medicatie daardoor de ruimte kreeg om goed te gaan werken? 

En toen kwamen we terug in Nederland. De eerste dag verwonderde ik me wederom over de vloeibaarheid van mijn slijm, maar al op dag twee veranderde het van structuur. Ook kwam er weer meer sputum en stond ik 's avonds (en ook overdag) weer als vanouds te hoesten boven de wasbak. Na een paar dagen kwam er zelfs verhoging bij (tegen de 38) en die hield lang aan. 

Uiteraard deed ik een Covid-test en gelukkig was deze negatief. Ook checkte ik regelmatig bij Sebastiaan of hij vond dat ik meer hoestte of benauwder was dan normaal, maar dat vonden we allebei niet. Dus nam ik weer paracetamol om de verhoging te onderdrukken en het kippenvel te verdrijven. 

Ik denk dat het verschil in luchtvochtigheid me parten heeft gespeeld. In Italië is de lucht veel droger en blijkbaar doe ik het daar heel goed op. Bij terugkomst in Nederland hebben mijn longen waarschijnlijk erg moeten wennen aan de hoge luchtvochtigheid en moest mijn lijf zo hard werken dat het verhoging creëerde. Ter illustratie; gisteren scheelde het 35% qua luchtvochtigheid met onze woonplaats en het plaatsje waar we verbleven in Italië. 

De CF-verpleegkundige die ik er toch nog even over sprak, vond het een aannemelijke gedachte. We spraken af dat ik bij verergering van de klachten (uiteraard) contact op zou nemen. Gelukkig nam de verhoging na een week af en kreeg ik ook weer wat meer energie terug.

Ik ben nog aan het bekijken of mogelijk het vele vette eten op vakantie misschien ook heeft bijgedragen aan een betere werking van de symkevi. Dit medicijn moet namelijk met een dosis vet worden ingenomen omdat het lijf het dan beter opneemt. In Italië at ik meer en vetter en ik vraag me af of dit ook nog mee speelt. Ik voeg nu dus thuis bij het ontbijt ook meer vet toe.

Het is hoe dan ook fijn dat ik nu weer zo stabiel ben als voor de vakantie en het dagelijks leven op kan pakken. Mijn buik is inmiddels weer helemaal op orde en mijn longen zijn wat rustiger dan vorige week. Het trainen kan ik nu ook weer goed opstarten en er komt wat meer structuur in de dag. Mogelijk kan ik met de symkevi nog wat verder 'de berg op'.  

Die kwakkelende zomer trek ik nu goed omdat we onze dosis zonnestralen ruimschoots hebben gehad! We zijn ontzettend blij dat we toch naar het buitenland zijn gegaan. Het heeft mij weer met mijn voeten op de grond gezet en ik durf het leven wat meer te vieren.