De vijf dagen stootkuur prednison bracht inderdaad een hoop pret met zich mee. Met name rond het middaguur bruiste ik van de energie. In het weekeind kwam ik er bijvoorbeeld eindelijk weer eens aan toe om onze hoge schuifpuien schoon te maken. Op zaterdag deed ik de buitenkant en op zondag maakte ik de ramen binnen schoon.
Ook was het heerlijk dat ik na of tijdens het sporten veel meer energie had. Op maandag maakte ik een leuk fietstochtje richting Delft.
Op de terugweg scheen de zon op mijn gezicht en fietste ik op een stil landweggetje vlak langs de A13. 'Don't stop me now' van Queen schalde door mijn oortjes. Omdat ik helemaal alleen was blèrde ik met grootse gebaren mee met het liedje; 'Don't stop me now... I am having such a good time..., I don't want to stop at aaaaahaaaalllllll'.
De nachten gingen wonderbaarlijk goed, op de tweede nacht na toen ik krap aan maar vier uurtjes sliep. Klaarwakker lag ik in mijn bed. Ach.., dan maar beginnen in mijn prachtige nieuwe boek '
De zoon van de verhalenverteller'.
Op zondagavond nam ik de term 'stootkuur' wel erg serieus. 😅 We keken met z'n drietjes een programma terug op de televisie en het liedje van de Snollebollekes kwam voorbij. Ik stond in de keuken en volledig overmoedig geraakt door de pred shuffelde ik als een gek richting de woonkamer. Ik weet nog dat er door mijn hoofd ging 'jeeeeeetje, wat ga ik lekker hard en ik voel mijn adem niet eens'. Toen ik overging naar 'Ik zie ze rechts...', haperden mijn voeten op de vloer.
Opeens zag ik de shutters op me afkomen, ik hoorde de mannen schrikken en pardoes knalde ik volledig tegen de muur op om met een grote smak vol op mijn billen te vallen...
Ik keek naar Vic en die barstte volop in lachen uit. 😂😂😂
Hoe gênant. Ik had me wel bezeerd maar was allang blij dat de shutters nog heel waren en zag het komische van de situatie wel in. We kunnen nooit meer normaal naar dat liedje van de Snollebollekes luisteren .
Natuurlijk weet ik dat prednison 'bocht' is. Het geeft valse energie en een hoop nare bijwerkingen. Maar zo voor vijf dagen is het best even pred-tig geweest. Het drukt me met de neus op de feiten welke energie ik normaal dus niet heb, maar ik heb er nu weer even heerlijk aan kunnen proeven hoe het leven is als je gewoon kunt doen wat je wilt.
Deze foto maakte ik gisteren bij de tattoo-shop. Daarover in een volgend bericht meer. 😉
Reacties
Een reactie posten