Gewoon Mara!

Januari kabbelde voort. Ik had een hoop feestjes van mijn ouders die vijftig jaar getrouwd zijn. Vic ging weer naar school en had een toetsweek en ook Sebastiaan en ik pakten het ritme weer op. Inmiddels train ik zo'n zes keer per week. Het is niet altijd even intensief, maar ik doe wel iedere keer mijn uiterste best. Verder waren er dus drie bezoeken aan het Haga, waarover volgende keer nog wat meer.  Maar bovenal was het allerbelangrijkste dat mijn longfunctie weer terug kwam op het oude niveau. Zonder medisch ingrijpen, pillenkuur of intraveneuze kuur, ben ik weer terug op het stabiel hoge niveau. Dat stelt onwijs gerust. Ik mag weer door!  De Kaftrio lijkt er dus toch voor te zorgen dat ik sneller opknap, de klappen beter op kan vangen en daar ben ik erg dankbaar voor.  Het einde van januari is in zicht; op naar het feestelijke februari waarin Vic 15 jaar wordt. 

Terwijl het nieuwe jaar alweer twee weken bezig is, was op mijn weblog het nieuwe jaar nog niet gestart.  We hebben gezellige feestdagen gehad en genoten van de vrije dagen met elkaar. Sebastiaan had een flinke verkoudheid te pakken en tijdens de jaarwisseling was ik (ondanks het afstand houden en elkaar niet op de mond zoenen) toch ook de 'sjaak'. Het werd een hoop gekuch, gesnotter en weinig slaap, maar gelukkig geen koorts.  De eerste week van januari mocht ik me direct weer melden in het Haga, bij de mammografie dit keer. Gelukkig liet de verpleegkundige direct na afloop weten dat de foto wat haar betreft er hetzelfde uitzag als het vorige jaar, maar dat de radioloog (uiteraard) nog de eindbeoordeling zou doen.  Afgelopen week moest ik dus weer naar het Haga voor de uitslag door de chirurg. Die bevestigde gelukkig dat de borstfoto er goed uitzag en we spraken af elkaar in januari 2024 opnieuw te zien.  Ondertussen was ik er inmiddels achter gekomen dat mijn longfunctie wel