Gewoon een eigen POC en KVL 266

Anderhalve week na mijn bezoek aan het ziekenhuis (zie vorige bericht) werd mijn POC geleverd door de leverancier. Tegen mijn zoon, die op dat moment thuis was, werd gezegd dat ik twee weken later óf het apparaat óf de flessen moest retourneren. Daar wist ik niks van.

Dus waagde ik er weer een belletje aan en wat bleek? Je mag als patiënt niet én zuurstofflessen in huis hebben en een 'on-demand'-apparaat. De verzekeraar vergoedt het niet als je beiden in huis hebt.  Dus kreeg ik een testperiode en moest ik daarna beslissen wat ik wilde.

Het grote verschil tussen beiden is het volgende. Bij de flessen wordt de zuurstof continu mijn neus ingepompt. Ik hoef hier geen moeite voor te doen. Of je het wil of niet; de zuurstof wordt je neus ingeperst onafhankelijk van de manier waarop je adem haalt. 

Bij het on-demand systeem (de POC) moet je actief door je neus ademhalen om een pufje zuurstof te krijgen. Maar wat doe je als je buiten adem bent door de inspanning? Precies: dan ga je door je mond ademhalen en op die manier extra lucht naar binnen proberen te zuigen. 

Puur praktisch worden de flessen gevuld door de leverancier. Als de flessen leeg zijn, moet ik een afspraak maken en komt de chauffeur deze weer omruilen voor volle flessen. De flessen zijn onhandig en zwaar in het gebruik. De POC weegt daarentegen ongeveer twee kilo en neem je makkelijker overal mee naar toe. De POC haalt de zuurstof uit de lucht en hoeft niet opnieuw gevuld te worden. Wel moet de batterij uiteraard bijgeladen worden.

Hoe dan ook; ik startte dus met een testperiode. Eerst voorzichtig met een gewone training in de sportschool. Even wat minder hard op de cardio-apparaten en gewoon maar eens kijken hoe dat ging. Daarna toch ook maar meegenomen naar mijn groepsles en natuurlijk ook even uittesten bij de CysticFit (online trainen met andere CF-ers). 

En hoewel ik het zeker op de loopband wel iets lastiger vind met ademhalen, lijken de voordelen (het gemak) het toch te winnen. Dus heb ik uiteindelijk besloten om die ongemakkelijke, grote, sta-in-de-weg-flessen retour te geven aan de chauffeur en voortaan met mijn POC te gaan trainen.

Het is ook een prettig idee dat ik bij actieve dagelijkse inspanning en de komende zomervakantie gewoon even mijn POC mee kan nemen, wat natuurlijk met een fles niet zomaar gaat. Ook hoef ik dan niet altijd meer met de auto naar de sportschool. De POC kan gewoon in mijn fietsmand in tegenstelling tot die onmogelijke flessen. Ik denk dus dat het een goede keuze is geweest.