Gewoon Mara!

Afgelopen zaterdag was het dan zover; onze Dam tot Dam wandeling voor Pink Ribbon.  Mijn geweldige vriendin met wie ik ging lopen was net zes dagen daarvoor gestopt met haar hele chemo-traject. Ruim anderhalf jaar is ze zoet geweest met allerlei behandelingen, operaties en andere ongein om haar borstkanker te bestrijden en gingen we samen deze periode afsluiten en vieren met deze 10 kilometer wandeling.  Voor ons was de start en de gehele wandeling in Zaandam en het was nog grootser dan ik had verwacht. In colonnes liepen we door de straten van Zaandam. Vrouwen, maar ook een hoop mannen met wandelschoenen, rose kleding en een hoop goede moed. We zagen een groep stormstroopers ons passeren, maar er liepen ook mensen met rollators, op krukken of met een vlag van hun overledene. Onderweg stonden Zaandammers ons aan te moedigen, werd er muziek gedraaid en liepen we langs het kapiteinskoor.  Halverwege was onze eerste stempelpost waar we een krentenbolletje kregen, even konden zitten en op

Eind augustus mocht ik weer voor een controle naar de longpoli. Wat me thuis bij het wekelijkse blazen ook al was opgevallen; ik blies het net niet lekker weg. Het was niet een zorgelijke score maar wel significant lager dan de laatste keer. Dus is mijn sputum nu uitgezet bij de microbioloog. De microbioloog gaat checken of ik nog wel het goede antibioticum vernevel. We vermoeden beiden dat daar het probleem zit. Omdat de kweek best even uit moet staan en mijn longarts in deze periode op vakantie is, hoor ik begin oktober pas meer. Ik mocht ook overleggen met een collega van hem, maar ik schakel toch liever samen. Echter na twee weken blies ik thuis nog niet beter en dan schiet langzaam de stress er een klein beetje in. Steek ik niet te veel mijn kop in het zand door tot oktober te wachten?  Een mailtje naar ons lieve CF-team bood uitkomst. Ik kreeg een oraal kuurtje voorgeschreven en ik hoop dat dit een eerste zetje weer in de goede richting gaat zijn. Er zijn geen alarmbellen, het ka

Zo nu en dan doe ik mee aan sponsoracties. Deze acties zijn altijd bedoeld om geld op te halen voor onderzoek naar taaislijmziekte, mijn main business 😜. Toen ik elf jaar geleden borstkanker kreeg, had ik weinig ruimte in mijn hoofd om ook nog stil te moeten staan bij het feit dat ik ook nog kankerpatiënt was. Mijn borst werd geamputeerd, ik ging aan een hormoonkuur en had (half)jaarlijkse controles. Vervolgens werd ik weer volledig opgeslokt door mijn CF, mijn longen waren behoorlijk instabiel. Dus zwoegde ik door met mijn longen, kwam soms de kanker-angst echt om de hoek kijken, maar was er verder domweg geen ruimte voor. Sympathieke en doenbare sponsoracties voor CF pakte ik mee. Weer benaderde ik mijn netwerk om om geld te leuren en zelfs onze Vic deed aan allerlei acties mee.  Hoewel ik soms nog wordt gecheckt vanwege verdachte plekjes, bultjes wat dan ook.., is het vooralsnog rustig gebleven op kanker-gebied, goddank! Jaarlijks krijg ik nog een mammografie van de gezonde borst e