Gewoon Dam tot Dam lopen en KVL -282

Afgelopen zaterdag was het dan zover; onze Dam tot Dam wandeling voor Pink Ribbon. 

Mijn geweldige vriendin met wie ik ging lopen was net zes dagen daarvoor gestopt met haar hele chemo-traject. Ruim anderhalf jaar is ze zoet geweest met allerlei behandelingen, operaties en andere ongein om haar borstkanker te bestrijden en gingen we samen deze periode afsluiten en vieren met deze 10 kilometer wandeling. 

Voor ons was de start en de gehele wandeling in Zaandam en het was nog grootser dan ik had verwacht. In colonnes liepen we door de straten van Zaandam. Vrouwen, maar ook een hoop mannen met wandelschoenen, rose kleding en een hoop goede moed. We zagen een groep stormstroopers ons passeren, maar er liepen ook mensen met rollators, op krukken of met een vlag van hun overledene. Onderweg stonden Zaandammers ons aan te moedigen, werd er muziek gedraaid en liepen we langs het kapiteinskoor. 

Halverwege was onze eerste stempelpost waar we een krentenbolletje kregen, even konden zitten en op adem konden komen. Vervolgens liepen we met de zon in onze rug door richting het centrum. Daar streken we even neer voor een drankje op het terras en genoten van de onophoudelijke stroom van wandelaars die het terras passeerden.

De laatste kilometers wogen het zwaarst. Inmiddels voelden ook wij het behoorlijk in onze benen en lijf. Ik had geen zuurstof meegenomen en mijn lieve vriendin zag ook steeds pipser. Maar natuurlijk persten we die laatste kilometers er nog uit. 

Hand in hand gingen we met een lichte traan samen over de finish. WE DID IT!

Samen hebben we meer dan 1500euro opgehaald en uiteindelijk bijna 14 kilometer gewandeld. 

Bovenal hebben we vooral genoten we van deze bijzondere wandeling. Trots op jou lieve E!