Gewoon taart.

Op verzoek (ja, ja lieve M., deze is voor jou!) een berichtje over een mogelijk nieuwe hobby.
Laat ik ten eerste zeggen dat ik merk dat mijn hoofd 'leger' is, waardoor het lijkt alsof ik meer ruimte heb voor creatieve knutsel-ideeën. Verwacht niet teveel nee, maar ik ben heerlijk aan het crea-bea-en met Vic. Zo hangen er voor het keukenraam spinnenwebben gemaakt met wol en kastanjes, op de salontafel staat een 'herfsttafereel' en aan de voordeur hebben we een sinterklaas-krans gefabriceerd. Het is allemaal te kneuterig en te burgerlijk voor woorden, maar we genieten er zo van.

In het kader van 'kneuterig en burgerlijk' wilde ik ook graag eens leren om een heuse taart te maken, met in het achterhoofd het idee dat ik in februari zelf de verjaardagstaart voor Vic kan maken.
Mijn zus toonde zich bereid met me mee te gaan en op een regenachtige zaterdag gingen we dan ook samen op pad voor een taartenworkshop.
De taarten stonden gebakken en wel op ons te wachten en het enige wat wij nog moesten doen, was het fondant kleuren, de taart snijden en vullen en uiteraard bekleden. Dat klinkt heel makkelijk en dat was het...niet!

Het kleuren van het fondant was echt een hels karwei. Ik denk dat ik wel een uur heb zitten kneden voordat het zo groen was als ik wilde. Ik heb erg weinig kracht in mijn handen en had de volgende dag dan ook gewoon spierpijn in mijn handen van het kneden :).
Besmeren met botercreme
 
Zus en ik kregen gewoon de slappe lach van het kneden. Na een fijne lunch gingen we verder met het bekleden van onze taart. 


Ik had thuis al bedacht dat ik een herfsttaart wilde maken (zus maakte een taart voor haar dochter). Dus ging ik aan de slag met vormpjes en uitstekers.
Eindeloos blaadjes uitsteken

Uiteindelijk had ik onvoldoende tijd om mijn taart helemaal naar mijn zin te maken. Ik had eigenlijk geen balletjes-randje gewild, veel meer blaadjes willen gebruiken en dennenappels en eikels willen maken. Maar de tijd was voorbij. En voor een eerste taart geen gek resultaat, toch?
 
Ik heb genoten van een heerlijke zussendag, maar vond het taarten maken wel echt veel werk. Ik ga dus nog eens even bezinnen en verzinnen of en wanneer ik dit weer ga doen.


Reacties

  1. Joh, wat leuk! En idd, het is veel werk. Echt veel werk haha. Ik zie al op tegen de tijd dat C het weer op gaat pakken hier: Taarten-weduwe ;)Maar heerlijk om te lezen dat je je draai aan het vinden bent. En er is niets, helemaal níets mis met kneuterig hoor :D

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat gezellig allemaal! Lekker genieten van de gewone dingen in het leven.
    Groetjes van Ria

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wauw , je taart ziet er supermooi uit....echt Het perfecte groen!
    liefs

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hou van jou.... En van taartjes :) M

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Toppie zus! En wat was ie lekker!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. leuk zeg (en lekker) :-)

    liefs Esther

    BeantwoordenVerwijderen
  7. WAUW, ik bewonder je moed. Maar het resultaat is wel GEWELDIG!!!
    Hier in de straat wonen ook een paar vrouwen die graag taarten maken voor hun kinderen of elkaars kinderen en ik verbaas me iedere keer weer over het feit dat die taarten er zo professioneel uit zien. Vliegtuigen, Woezel en Pip, Ajax, Mega Mindy, etc etc. Het maakt ze niks uit. Ze kijken naar een voorbeeld en het word gemaakt. Persoonlijk moet ik er niet aan denken en ik kan me dan ook heel goed voorstellen dat je toch op zoek gaat naar een andere hobby. Wat wel lekker en goed te doen is, zijn die kant-en-klare taartmixen. Bij de Aldi momenteel de speculaastaart. Die is verrukkelijk. Even versieren met schuddebuikjes en ik weet zeker dat ook Vic dit kan waarderen.

    Dikke kus.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik zie een verborgen talent van je Mara!! Wat een mooie taart ... gewoon zonde om op te eten!
    Liefs, Sab

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Gewoon tien jaar en KVL -268

Gewoon vliegen!

Gewoon een Taaie Challenge en KVL -261