Gewoon Mara!

Gisteren mocht ik mij weer melden in het Haga voor een geplande poliklinische controle. De afgelopen twee weken had ik Tavanic geslikt, met wisselende resultaten. In combinatie met de paracetamol bleef de verhoging weg, maar zodra ik daarmee stopte, ging het weer mis. Het hoesten werd wel wat minder, ik sliep minder vaak overdag, maar bleef zeggen 'dat ik me gewoon niet lekker voelde'. Op naar het Haga dus waar ik de dag begon met het blazen van de longfunctie. Al gauw bleek dat mijn FEV1 een vrije val had gemaakt. Ik blies twintig T.W.I.N.T.I.G. procentpunten minder dan de laatste keer in februari. De toon was gezet! Met de arts besprak ik de klachten en hij besloot mij nog tien dagen een andere kuur voor te schrijven (ciproxin) in combinatie met prednison (hoezee). Daarnaast ben ik nu gestart met het vernevelen van Cayston. De bedoeling is dat ik een maand Cayston gebruik en dan weer een maand Tadim. Het grote nadeel van de Cayston vind ik dat ik het drie keer per da

Ik ben dol op lang haar. Altijd al geweest. Bijna mijn hele leven heb ik lang, klassiek (recht afgeknipt) haar gehad. Op mijn negentiende ging ik voor korte tijd naar een bobline, maar ik verlangde terug naar mijn lange haar. Ik heb altijd geroepen dat ik mijn lange haar zou knippen als ik daar te oud voor zou zijn. Vroeger was dat dertig jaar oud naar mijn mening, maar naarmate ik ouder wordt, wordt die grens verlegd. Mijn haar moest weer bijgeknipt worden. Ik droeg het veelal in een staartje of knotje en met dat koude (statische) weer zat het voortdurend in de klit. Twee vriendinnen hadden hun haar gedoneerd en ik vond dat zo nobel dat ik het afgelopen weekend opeens ook de kolder in mijn kop (of op mijn kop?.. ;)) kreeg. Ik zou mijn haar gaan doneren!! Ik koos voor de Stichting Haarwensen; een stichting die pruiken maakt voor kinderen. Ik wilde er niet te lang bij stilstaan, wilde niet gaan twijfelen en plande al gauw een afspraak bij de kapper. De minimum-eis was 25

Ik heb een heleboel goede dagen tot dusver gehad in 2013. Soms zitten daar ook dagen tussen dat het net wat minder vlot verloopt. Omdat ik mijn temperatuur niet goed omhoog krijg. Omdat ik opeens toch weer meer hoest. Omdat ik me domweg niet lekker voel. Vaak is één (of twee, of drie,..) paracetamol dan afdoende om de dag door te komen. Vorige week was er een serie van dit soort dagen na elkaar. Na Outrun CF kwam daar een moeheid bij, maar hoe vroeg ik ook naar bed ging en hoeveel ik overdag ook sliep, de moeheid ging niet weg. Vanaf het begin van de week kwam daar ook nog verhoging, net koorts, bij. Ik ging naarmate de week vorderde ook meer hoesten en lag vooral met een boel rillingen een beetje te sippen onder mijn fleecedekentje op de bank. Nu steek ik normaliter graag mijn kop onder het zand. Want natuurlijk had ik meerdere hypothesen, aannemelijke hypothesen zelfs. Waarom zou het geen griepje zijn? Waarom was ik niet gewoon uitgeput van alle drukke dagen en de verbouwing

Een dag voor de Outrun vertelde ik aan Vic dat we gingen lopen in Scheveningen. Hij wilde graag weten waarom we daar gingen lopen. Dus legde ik hem uit dat we gingen lopen voor de zieke mensen, om geld voor de zieke mensen op te halen. Hij reageerde direct enthousiast; 'wat een leuk plan', riep hij uit en hij hoopte dat hij met zo'n groene bus mocht lopen waar mensen centjes in konden doen. Hahahaha, dat was iets te kort dag om nog te realiseren... Vriendinnetje M. (hahahaha; kijk eens, nu noem ik jou M...;o) sponsorde ons niet alleen financieel maar stuurde ook een zweetband en polsbandjes toe met mijn naam en OUTRUN er op en de naam van de sponsor, zij dus!! Wat heb ik gelachen toen het cadeautje binnen kwam. Vic vond het zo prachtig dat hij het natuurlijk wilde dragen afgelopen zondag (en de dagen daarvoor en daarna...). Schoonouders en schoontante ondersteunden ons tijdens de loop en gelukkig kon Sebastiaan toch ook mee lopen. Het was een beetje jammer van de mist

Kijk maar: We zijn er klaar voor! Voor de zomer! Voor de zon! Voor outrun CF (sponsors zijn nog steeds van harte welkom ;))! Een foto van ons samen en als je goed kijkt, kun je zelfs onze inrichting bekijken. Wat een stoer ventje!