Gewoon aan het rommelen.
Natuurlijk kreeg ik uitslag van de Cotrimoxazol. Niet de eerste dagen nee, onder begeleiding van de anti-allergie medicatie.
Maar toen deze stopte, liep mijn romp vol met rode uitslag en als je goed keek zag je het ook op mijn gezicht zitten. Dus per direct weer gestopt met de medicatie. Na contact met het Haga is besloten even te stoppen en volgende week (bij het poli-bezoek) weer verder te praten.
Het hoesten en de benauwdheid lijkt wel wat verminderd, dus hopelijk blijft dit effect.
Tja, en de koorts? Mijn temperatuur wilde niet echt dalen. Zo had ik bijvoorbeeld afgelopen zondagochtend om half acht al weer 39 graden koorts. Dus besloot ik om naast de vier gram paracetamol op een dag ook nog ruim een gram ibuprofen er naast te gaan slikken (op advies van de arts).
Nu alles weer rustiger lijkt, ben ik flink aan het minderen. Even kijken wat er dan nog overblijft van de koorts.
De eerste paniek is weer even weg en langzaam komt er toch weer een soort rust in mijn hoofd.
Misschien wilde ik ook wel te veel.
Te snel.
En dat gaat bij mij direct op mijn longen zitten. Helaas.
Immers als ik terug kijk, is er de afgelopen vijf weken een heleboel gebeurd:
- Mijn borst ging er vijf weken geleden af.
- Ik ging onder narcose.
- Ik eindigde een intraveneuze kuur.
- En ik startte een hormoon-kuur.
Niet alleen mentaal, maar dus ook fysiek een behoorlijke aanslag.
En misschien was het dan domweg naïef om te denken dat ik het dagelijks leven gewoon maar weer op kon pakken. Niet alleen mijn geest maar ook mijn lichaam heeft flink te lijden gehad de afgelopen weken. En dan ben ik ook nog bezig met medicijnen die mijn hele hormoonhuishouding, mijn hele zijn, door de war gooit.
Dus probeer ik de onrust opzij te zetten. Eén activiteit op een dag te plannen (meestal boodschapjes doen in het dorp) en 's middags toe te geven aan de slaap en gewoon twee uurtjes te gaan slapen. Ook 's avonds niet stoerder te doen dan ik ben en op tijd naar bed te gaan. Het is nu even niet anders.
Dus heb ik mijn schouders er weer onder gezet.
Goede hoop houden.
En er voor gaan!
Maar toen deze stopte, liep mijn romp vol met rode uitslag en als je goed keek zag je het ook op mijn gezicht zitten. Dus per direct weer gestopt met de medicatie. Na contact met het Haga is besloten even te stoppen en volgende week (bij het poli-bezoek) weer verder te praten.
Het hoesten en de benauwdheid lijkt wel wat verminderd, dus hopelijk blijft dit effect.
Tja, en de koorts? Mijn temperatuur wilde niet echt dalen. Zo had ik bijvoorbeeld afgelopen zondagochtend om half acht al weer 39 graden koorts. Dus besloot ik om naast de vier gram paracetamol op een dag ook nog ruim een gram ibuprofen er naast te gaan slikken (op advies van de arts).
Nu alles weer rustiger lijkt, ben ik flink aan het minderen. Even kijken wat er dan nog overblijft van de koorts.
De eerste paniek is weer even weg en langzaam komt er toch weer een soort rust in mijn hoofd.
Misschien wilde ik ook wel te veel.
Te snel.
En dat gaat bij mij direct op mijn longen zitten. Helaas.
Immers als ik terug kijk, is er de afgelopen vijf weken een heleboel gebeurd:
- Mijn borst ging er vijf weken geleden af.
- Ik ging onder narcose.
- Ik eindigde een intraveneuze kuur.
- En ik startte een hormoon-kuur.
Niet alleen mentaal, maar dus ook fysiek een behoorlijke aanslag.
En misschien was het dan domweg naïef om te denken dat ik het dagelijks leven gewoon maar weer op kon pakken. Niet alleen mijn geest maar ook mijn lichaam heeft flink te lijden gehad de afgelopen weken. En dan ben ik ook nog bezig met medicijnen die mijn hele hormoonhuishouding, mijn hele zijn, door de war gooit.
Dus probeer ik de onrust opzij te zetten. Eén activiteit op een dag te plannen (meestal boodschapjes doen in het dorp) en 's middags toe te geven aan de slaap en gewoon twee uurtjes te gaan slapen. Ook 's avonds niet stoerder te doen dan ik ben en op tijd naar bed te gaan. Het is nu even niet anders.
Dus heb ik mijn schouders er weer onder gezet.
Goede hoop houden.
En er voor gaan!
dappere dame
BeantwoordenVerwijderenWeer in balans komen heeft zn tijd nodig, je doet het goed ;)
BeantwoordenVerwijderenXxx
je bent een topper! knuffel!
BeantwoordenVerwijderengoed dat je naar de signalen van je lichaam en geest luistert. Minder is meer in alle opzichten. Los van of omstandigheden wel of niet goed zijn kun je geluk vanuit je binnenste zelf ontwikkelen, een diepe basis in jezelf (kern) waar je altijd rust kunt vinden, ongeacht uitzichtloze gebeurtenissen.
BeantwoordenVerwijderenPersoonlijk ben ik blij dat ik die kracht, onafhankelijk van nare situaties, gevonden heb. Ik heb een ernstige vorm van Crohn en mijn dochter (23) heeft CF. Het gaat er niet om wat je doet, maar hoe je het doet, met welke uitstraling. Ik wens je in deze barre tijden veel geluk in het vinden van de rust in jezelf. Uit je teksten merk ik op dat je wijsheid met je meedraagt. Geniet...
Vervolg: met welke intentie je de dingen doet die je doet, bedoel ik natuurlijk. Door mensen voor te leven hoe jij met situaties omgaat geef je de ander een groot geschenk van inzicht op allerlei gebied. Ook je zoontje leert veel van jou door te zien hoe zijn moeder in het leven staat. Geloof me, ik weet waar ik het over heb. Ik heb bewondering voor je! Liefs van een 56 jarige moeder van een dochter met CF
VerwijderenGoed bezig Mara. Gaat met dipjes, dalen, genietmomentjes en sprongentjes vooruit.
BeantwoordenVerwijderenLiefs Ad
Heel veel sterkte Mara. Vind toch dat je heel sterk bent gegeven de omstandigheden. Vooral blijven genieten.
BeantwoordenVerwijderenLiefs Maarten