Gewoon tot de herfst!

Het mannetje ging weer naar school vandaag (want: vakantie afgelopen) en ik weer naar het Haga.
Hahahahaha, alles was dus direct weer als vanouds ;).

Vandaag mocht ik me weer melden bij de oncoloog.
Nog even voor de zekerheid; ik meld me dus óf bij de longarts vanwege de CF, óf bij de chirurg voor mijn borstkanker, óf bij de oncoloog voor mijn borstkanker. De oncoloog begeleidt met name de medicatie, de chirurg is van het voelen en de foto's.

Goed, de oncoloog dus. We bespraken hoe het met me ging. 'Kankergewijs' lijkt alles rustig te zijn. Ik heb gelukkig vooralsnog weinig last van bijwerkingen van de hormoonkuur. Ik slik trouw mijn pilletjes en krijg maandelijks een flinke injectie in mijn buik. Als het goed is, liggen mijn eierstokken nu volledig stil. De injectie zal vanaf nu iedere drie maanden gegeven gaan worden.
Dat was op eigen verzoek. Ik word namelijk af en toe al die hulpverleners wel eens zat. En waarom zou ik iemand twaalf keer per jaar thuis laten komen voor een injectie als het ook in vier keer kan?

De oncoloog wilde ook graag even de borsten bevoelen. Grappig hoe anders dat is als een vrouw dit doet in plaats van een autistische chirurg... Zij had ook het idee dat alles, zowel links als rechts, rustig lijkt te zijn van binnen.

Dus gaan we gewoon op deze weg verder. Pas over een half jaar hoef ik me weer bij haar te melden. Uiteraard staat nog wel in juli een mammografie gepland, maar dit is dan weer bij de chirurg.

Opgelucht verliet ik haar kamer. In mijn hoofd bedacht ik me (als het zo doorgaat) dat we elkaar pas weer in de herfst treffen. Wat een heerlijkheid!